Grand Café, lounge bank en nieuwe kleuren

Hey Grand Café commissie,

Het is alweer een tijd geleden dat we mekaar hebben gesproken en ik heb de afgelopen tijd niet stil gezeten voor het café.















Ik heb wat foto's van de nieuwe kleuren en van 1 lounge bank hier opgezet. Wat zeggen jullie er van? Ik wil aankomende dagen nog wat meer opzoek gaan naar lounge banken, wie heeft er deze week tijd en zin om mee te gaan?

De bank is gefotografeerd als een 1 persoons bij 3 persoons en hij zit iets wat hard. Dit is denk ik ook wel een goede zaak aangezien mensen dan niet snel de neiging hebben om er op te gaan hangen. Dus actief blijven om drankjes en tosti te bestellen.

Er zijn niet heel er veel keuzes tussen de kleuren van de leather look, maar de beste kleur die ik heb kunnen vinden is espresso.
Leather look is een betere variant van het skyleer heb ik me laten vertellen.

Dit tafelblad moet nog afgelakt worden, maar dit is wel de kleur die de tafels gaan krijgen, het is in plaats van blank beuken een soort van eiken achtige kleur. Zo ongelakt ziet het er nog niet echt mooi uit maar als er straks lak opzit wordt dit een erg mooie eind resultaat.

Was het maar vandaag de Dag

Ik ben inmiddels weer twee weken in Nederland terug, waar ik weer herenigd ben met Imke, familie en vrienden. Ik schrijf dit van uit Leeuwarden waar Imke en ik verloren tijd proberen in te halen, het blijft toch lastig aangezien zij gewoon nog druk is met haar stage bij het Dolfinarium.
Nu de titel van dit bericht slaat niet op wat ik tot nu toe heb gedaan terwijl ik in Nederland verblijf, maar het slaat op mijn reis en het hele gedoe er bij.
Om het verhaal te beginnen neem ik jullie mee naar het eiland waar ik 5 maanden heb gezeten en waar ik een ontzettend mooie tijd heb doorgemaakt. Na deze tijd ben ik op 4 juli vertrokken op weg naar San Pedro Sula, mijn vertrek punt voor mijn vliegreis naar Nederland.

Helemaal op de 4de vanaf Utila naar San Pedro gereisd met de bus om het rustig te doen voor de rest van de reis, want dat zou nog een lange worden en ik had geen zin in stress onderweg of het allemaal wel zou gaan lukken om de aansluitingen te halen.
Na een lange boot en bus reis eindelijk aangekomen op het busstation, vanuit daar naar een hotel om mijn zooi te droppen en Martijn weer te zien, want die was al eerder van het eiland vertrokken.
s' Middags zijn we nog even de stad in gegaan om wat tijd te doden, lekker geinen winkels inlopen opzoek naar kleding voor ons zelf en voor onze dames.
Het zoeken naar kleding voor de dames als goed geëmancipeerde Europese man is echt een No-go in Honduras, op het moment dat je in de buurt komt van de vrouwen afdeling komt en er al wat rond neust in die richting wordt je meteen aangekeken door de Hondureese vrouwen alsof je gek bent. Wij vonden het alleen maar grappig om aapjes te kijken naar de reacties van de aapjes kijkers. Naast dat, waren we echt op zoek naar leuke dingen voor de dames alleen niks gevonden.
Na een slechte nacht geslapen te hebben gingen we richting het vliegveld met een taxi, leuke reis maar in het verkeer geldt echt het recht van de sterkste.
Nadat we lang op het vliegveld moesten wachten, we waren met veel tijd voordat het vliegtuig zou vertrekken naar het vliegveld gegaan. Na het wachten voordat we konden inchecken en dat had al weer twintig minuten vertraging. Na eindelijk in de rij te staan wachten en wat voor te dringen of zal ik het nadenken noemen in plaats van schaapachtig te staan kijken.
Na dit gedoe, wat altijd te lang duurt naar mijn idee of in ons geval te laat begint, moesten we door de douane heen. Natuurlijk spreekt men op die posten geen engels en hebben wij weer eens onbegrijpelijke dingen gedaan. Dat wil zeggen langer in het land blijven dan de voorgeschreven negentig dagen, dus we werden door verwezen naar de balie naast de douane om alles te regelen en na te laten kijken. Ik had zo iets van terug naar de balie waar we hebben in gecheckt en om daar om Engelstalige hulp te vragen, want ze hadden daar de verlengde residentie papieren uit de paspoorten gehaald.
Die man van de immigratie mee om het voor ons uit te zoeken wat we precies nu gedaan hadden, ons visum verlengt met negentig dagen, nu was het volgens hem goed dus weer terug naar de douane beambte. Die snapte er alleen nog weinig van, dus ze vroeg het nog maar een keer na aan de man die het voor ons had nagekeken. Toen mochten we eindelijk door de douane controle en naar de wachtruimte om te wachten. Iets wat we niet verwacht hadden omdat we al wat laat waren door het hele douane gezeik. Dus we gingen maar zitten en wachten totdat we iets van bericht of groen licht kregen om te boarden.
Niks, helemaal niks, oke behalve wat onverstaanbaar Spaans gebrabbel over de intercom. Dus ik ben maar naar de help desk in de business lounge gegaan om wat antwoorden te krijgen, maar dat schoot niet echt op dus ben ik maar weer naar de wachtruimte gegaan om verder te wachten en toch maar even naar de wc te gaan.
Nadat ik hals over de kop door Martijn uit de wc werd geroepen om op te schieten en mijn spullen te pakken, aangezien we zonder waarschuwing in moesten stappen na bijna een uur vertraging. Tien minuten nadat we waren ingestapt moesten we eigenlijk in Guatemala City zitten om in te checken.
Na aangekomen te zijn op Guatemala werden we verzocht om mee te lopen om de tassen op te pikken en door te gaan naar de Taca balie. Na uren te wachten en heel weinig bereikt te hebben op na veel tijd te zijn verloren te zijn, tickets voor de volgende dag uitgezocht en een overnachting in de Holliday Inn met avond maal en ontbijt inbegrepen. Echter kon er niet nog een drankje vanaf tijdens het avondeten, iets wat ik erg vreemd vindt en eigenlijk ook beschouw als droog brood, wel erg overheerlijk brood met carpaccio en steak, zonder water. Deze uitdrukking aangezien we toch behoorlijk tegen onze zin in op Guatemala vast zaten.
Na een nacht in een goed bed te hebben geslapen moesten we er weer vroeg uit de veren om te ontbijten en met een shuttle bus naar het vliegveld te gaan om in te checken en nog even flink tegen Taca te k*nkeren.
Na we weer door de douane en vlieg belasting carrousel te zijn gegaan ging de eerste vlucht mooi op tijd, op weg naar San José in Costa Rica om vanuit daar na 40 minuten overstap tijd in het vliegtuig naar Panama City te stappen welke ook op tijd was.
Na inmiddels 6 uur onderweg te zijn geweest moesten we nog eens zes uur wachten op het vliegveld van Panama, zonder geld, eten of drinken én zonder roken. Ik had zo veel tijd en zin om alle extra stress en gezeik om een heel pak peuken weg te roken, kan het weer eens niet tenzij je het land zelf ingaat. Dus door de hele migratie en douane carrousel door moet en dat is voor mij te veel moeite, tijd en geld om te gaan roken. En om te gaan staan paffen in de wc of in een afgelegen hoekje van het vliegveld leek me ook niet verstandig met eeuwig rond dwalend personeel en heel veel rookmelders. Je weet natuurlijk niet hoe ze je zullen behandelen als je zo iets flikt en een ding waar ik meer zin in had dan roken was naar Huis toe te vliegen.
Na 6 uur me helemaal uit de naad te hebben verveelt, er waren wel stopcontacten en "Free Wi-Fi Hotspots" maar de Nederlandse mentaliteit over gratis is ook een werelderfgoed geworden tegenwoordig. Dus geen plek om te internetten en de planning en dit verhaal aan jullie mede te delen. Gelukkig was er wel stroom voor het grijpen om de laptop en mobiel vol te houden voor de rest van de reis.
Na de absurde lange overstaptijd op Panama City konden we eindelijk naar de gate gaan waar we moesten inchecken voor de KLM vlucht direct naar Amsterdam. Maar voor het zo ver was trok Martijn met zijn Arabische uiterlijk en zijn eeuwige nieuwsgierigheid de aandacht van een agent in burger kleding omdat hij nonchalant leunend tegen een pilaar naar de drugshond stond te kijken. Toen er werd gevraagd wat hij daar aan het doen was en zijn paspoort moest laten zien, gaf hij de uitleg waarom hij zo aan het kijken was maar dit geloofde de agent niet zonder bewijs. Hij gaf namelijk als uitleg dat hij een bioloog in opleiding was en dat hij erg geïnteresseerd was in het gedrag van de hond met de interactie tussen de toeristen en zijn baasje. Dus na dit uit gelegd te hebben liep hij terug naar zijn tas die naast me lag om een vogel boekje te pakken als bewijs, verder heeft hij nog geen diploma nog zijn collegekaart niet bij zich, voor het gene dat hij verklaarde als bioloog te zijn. Toen de agent zag dat ik hem vergezelde en met elkaar spraken was het opeens allemaal weer goed.
Hierna begon het in-check proces, nu was de drugshond al alle potentiële rijen af geweest op zoek naar verboden import goederen. Hiernaast werd je tas ook even vluchtig na gekeken, het was dus ver de meest grondige in-check. Maar ja, het is een directe vlucht vanuit Centraal-Amerika, met Colombia op nog geen drie grenzen verwijderd, naar Amsterdam dus zoiets was wel te verwachten maar ik had er totaal niet aan gedacht.
Tijdens de gehele reis en ook de weken vooraf gaande ben ik gaan lezen in 'Lord of the Rings', wel in het Nederlands en niet regelmatig genoeg maar het is al een hele verbetering met een jaar geleden, toen las ik niks. Maar het eerste boek van de 6 is inmiddels uit en ben halverwege het tweede boek, maar het streven was om vanaf Panama naar Amsterdam het eerste boek uit te krijgen en dat is bijna gelukt op een kleine vijfentwintig pagina's na.
Tijdens de vlucht hadden we een hele goede stoel, nummer 8a& b, de eerste stoelen na Business class met extra been ruimten en een tv scherm voor onze neus. De man naast ons stond er al een beetje van versteld dat twee studenten naast hem zaten in die stoelen, aangezien je normaal zo'n €50,- extra betaald voor die rij betaald per stoel of je moet een silver member zijn.
Na uitleg had die man op zich wel wat mede leiden met ons doordat ons vluchtschema zo overhoop was geschopt. Maar ik persoonlijk had meer mede leiden met hem, aangezien wij nou niet echt fris meer waren. Oké we hadden beide een douche genomen 's ochtends in het hotel, maar als je al twee dagen aan het reizen bent in de tropen en dus je tassen van hot naar her sleept zijn je kleren niet echt frisser op komen ruiken. Daarnaast heb ik bijna vijf maanden permanent op blote voeten gelopen met een aantal uitzonderingen van daagjes op slippers en heel erg soms op schoenen. Al met al zijn mijn voeten niet erg meer gewent om in schoenen met sokken opgesloten te zitten en dat produceert een erg fijne odeur "kuch" :s.

Al met al is mijn stage een ontzettend mooie wereldse ervaring geweest met zeker ook toekomst perspectief en deze omgegooide reis is voor mij niets anders dan een kleine wereld trip door Centraal-Amerika en dat heeft wel weer wat moois met zich.
Inmiddels gaat mijn leven in Nederland ook weer door, ben op het moment opzoek naar een kamer in Leeuwarden en alvast aan het voorbereiden voor aankomend schooljaar. Er komt nog een herkansing aan die ik moet halen en daarnaast heb ik ook nog mijn verslag af te maken met hulp in de zin van advies van Rob. Verder ben ik ook druk bezig weer met vrienden af te spreken en zo mijn verhalen aan jullie persoonlijk kwijt te kunnen van de verschillende belevenissen die ik heb mee gemaakt in de afgelopen vijf maanden. Wil je verhalen horen die niet op deze blog zijn gepubliceerd, laat dan een reactie achter en dan kunnen we kijken wanneer de mogelijkheid er voor is.

I survieved another day in the tropics

Ja jullie lezen het goed, ik heb zwaar moeten vechten met de elementen.
Oke hier is het verhaal:

Afgelopen woensdag werden Bryan en ik naar Bando Beach gereden om daar mijn laatste transect te doen voor mijn onderzoek. Bando Beach is het schiereiland aan de oostelijke kant van de baai waarin het dorp ligt.
Nu zouden Bryan en ik met 2 twee persoons kajaks uitvaren naar Lighthouse Reef om daar de duik te maken. Dit zou de eerste keer zijn dat ik een kajak als duik platform zou gaan gebruiken. Ik heb in het verleden wel met kajaks gevaren en ook met canadeese kano's, maar nog nooit op min of meer open zee. Het verschil tussen de kajaks die ik gewent ben en deze is dat deze open zijn van boven en volgens mij ook niet echt gemaakt zijn anders dan voor plezier vaartjes met rustig weer, niet in open zee met hoge golven en veel wind. Daarnaast had de leuning ook een heel erge helling in plaats van min of meer recht, niet echt bevorderlijk allemaal voor de kracht overbrenging.
Toen we halverwege waren zagen we dat er een mooie grote donkere donder wolk ten zuid oosten van het eiland, vaak waaien dit soort stormen over als ze daar hangen door de Passaat wind. Maar wij hadden niet goed achterom gekeken en de wind kwam uit het zuid oosten, toen we eenmaal bij de duik boei waren en Bryan mij had vast geknoopt bekeken we de situatie nog maar eens. De donkere wolk was dichterbij gekomen en achter de bomen begon het ook meer en meer donker te worden, dus we besloten maar om terug te keren want na een uur duiken zou het alleen maar erger worden. Als je dan boven komt waren we de peddels zeker verloren, we hadden niks om ze mee vast te maken aan de kajak, maar erger nog de enige manier om terug te komen was dan waarschijnlijk om met de wind mee te varen tot aan de andere kant van de baai. Dan zouden we ongeveer weer aankomen bij de aanleg steiger van de duikschool en het Utila Lodge resort, de plek waar we normaal gesproken gaan zwemmen, uit varen voor duiken en de Whale Shark tour. Om dan vervolgens de kajak weer terug te roeien naar de andere kant van de baai door druk boot verkeer heen als het rustiger weer zou zijn.
Nu had ik daar helemaal geen zin in, maar het ergste was nog dat ik bijna geen andere keus had. De wind blies tegen mijn punt aan en omdat op de voorste plek mijn duik spullen lagen was dat einde te gewichtig om echt tegen de wind in te keren. Hierdoor werd ik met elke slag die ik maakten, dat waren alleen slagen aan bakboord vanwege de wind, ging ik wel wat voor uit maar ook nog steeds zijwaarts.
Bryan had wat meer geluk toen hij van de boei af kwam kreeg hij zijn punt wel in de wind waardoor hij een bovenhandse koers in een afnemende boog kon varen terug naar het strand, ten op zichten van een directe lijn van de boei naar de aanleg plek. Ik had weer eens minder geluk, ik had meteen al een onderhandse koers met een wat meer toenemende boog te pakken, waardoor ik dreef en dreef steeds verder zijwaarts zonder echt dichter bij de kant te komen.
Toen ik er genoeg van had om mijn schouder nog verder te belasten, want zwaar dat het was, ppffooef. Ik dacht toen ik er genoeg van had, hé ik heb een duikbril bij me en het voorste touw is lang genoeg om me heen te knopen. Dus ik gleed uit mijn kajak met mijn bril op en pakte het touw beet en begon te zwemmen, toen ik eindelijk realiseerde dat ik ook nog mijn zwem vinnen bij me had was het helemaal presto. Ik trok ze aan en op dat moment dreef ik ongeveer weer terug naar het punt waar ik in eerste instantie was begonnen met zwemmen, maar verder noordwaarts. Nu begon ik eindelijk wat afstand te maken al zwemend tegen de wind in, maar het was zeker wel zwaar aangezien de wind nog steeds op de punt woei en mijn tank daar nu lag zonder tegen gewicht in de achterste stoel.
Na een behoorlijk stuk te hebben geploeterd tegen weer en wind in met nog een heel stuk voor de boeg en toch al wel behoorlijk uitgeput begon ik een beetje te zoeken waar Bryan was gebleven. Hij had in het begin op zich wel een goede koers in het begin, maar hij heeft opgegeven moment de directe lijn naar de aanleg plek doorkruist en kwam dus ook meer van de kant af te drijven. Hij had alleen een voordeel de luwte van de baai met bomen en een aantal grote schepen die naast de aanleg plek liggen, dus eenmaal daar aangekomen kon hij wel weer naar de kant toe komen. Toen hij bijna bij het achterste schip aankwam, kwam er een kleine zodiak aan gevaren om aan Bryan te vragen of hij het ging halen. Dat moest hem wel lukken, maar hij stuurde gelukkig die man door met zijn zodiak naar mij toe.
Ik was ondertussen nog aan het ploeteren om tegen de wind in te zwemmen, ondertussen bekaf en ontzettend warm, doordat ik mijn duikpak die ik al aan had dicht had gedaan om mijn weerstand te verkleinen. Dus de man vroeg of ik hulp kon gebruiken en in eerste instantie toen hij kwam aanvaren had ik geen flauw benul waar die man zomaar vandaan kwam. Dus ja ik had wel hulp nodig en daar was ik ook heel erg blij om dat hij het had gezien. Dus ik zat met mijn duikpak en vinnen nog aan in zijn bootje helemaal bekaf mijn kajak te slepen terwijl hij de zodiak bestuurde.
Wat bleek nu, hij is een bewoner van een van de zeilboten die in de baai lag en zijn vrouw en hij stonden het al een tijdje aan te kijken hoe wij aan het worstelen waren. Totdat zijn vrouw het niet meer zag zitten en hem beval naar ons toe te varen. Gelukkig is dat gebeurt want anders had ik waarschijnlijk mijn tank uit de boot gepakt, die om gedaan en naar de kant onderwater terug gezwommen met de kajak achter me aan slepend. Dan was ik alleen wel zeker mijn peddel en mijn grid verloren, maar waarschijnlijk was ik dan wel uit eindelijk aangekomen op het strand.

Het was me zeker een avontuur dat gelukkig goed is afgelopen

Laatste loodjes wegen het zwaarste

Hier zit ik dan op Utila wat mijn thuis is geweest voor de afgelopen 4 maanden. Het is alweer bijna tijd om naar huis te gaan, met nog iets minder dan 4 weken te gaan voordat ik weer naar huis vlieg.
Ik ben bijna klaar met mijn data collectie wat erg goed is gegaan, maar toch ook zijn tegenslagen heeft gehad.
Ik heb het hier af en toe moeilijk gevonden om mijn draai te vinden, te krijgen of terug te krijgen. Maar al met al heb ik hier tot nu toe een hele mooie tijd gehad die ook nog even doorgaat. Hele leuke nieuwe vrienden gevonden en hele mooie uitdagende duiken gemaakt. Maar toch nu het einde in zicht is zit ik hier toch met gemengde gevoelens. Gevoelens die heel graag terug willen naar het koude kikkerlandje, mijn vrienden en familie en zeker ook terug naar mijn lieve vriendin. Degene die me door dik en dun heeft gesteund en ik haar tijdens de moeilijke tijden die we samen hebben gehad terwijl ik hier zat en zij daar.
Maar aan de andere kant wil ik ook graag hier blijven om nog meer van dit prachtige leven te kunnen beleven. Ik weet dat ik zeker nog een keer in mijn leven hier naar terug kom en hopelijk gaat Im dan ook met me mee. Ik wil haar gewoon heel graag laten zien hoe het leven hier op dit kleine eilandje er aan toe gaat, zodat zij een impressie kan krijgen van mijn verblijf hier.
Als ik hier al niet naar terug keer om de baan die Rob me heeft aangeboden te nemen en hier een tijd door te brengen. Maar dat is nog ver in de toekomst dus dat zie ik tegen die tijd wel.
Eerst maar mijn stage hier af ronden en weer veilig naar huis vliegen, de vlucht en het vaarwel van het eiland zie ik nu nog wel tegen op. Ondanks dat ik hier toch ook wel terug wil, maar de vlucht gaat een hele lange zit worden. Martijn en ik zullen eerst vanaf Guatemala City naar Panama moeten vliegen om vanaf daar door te vliegen naar Madrid. Dat wordt een lange zit, gelukkig heeft Bert voor mij Lord of the Rings mee genomen van thuis dus daar moet ik dan wel door heen vliegen.
Hhm de mooiste momenten hier op het eiland blijven mij toch zeker nog vele jaren bij en er komen er nog zeker meer aan de aankomende 4 weken. Morgen ochtend bijvoorbeeld gaan we een duik maken tijdens zonsopkomst, dus dat is een behoorlijk speciale duik voor mij en eigenlijk iedereen die mee gaat. Aangezien het een afscheidsduik wordt voor de instructeurs en Dive Masters van de duikschool naast de deur van het kantoor. De jongens en meiden waar ik inmiddels goede vrienden mee ben geworden.
Ik zit er alleen wel mee dat Rob me op het moment aan het pushen is om mijn onderzoek in hele korte tijd en korte voorbereiding af te maken. Zoals vele van jullie wel weten, zo niet dan weet je het voor de toekomst, ik hou er absoluut niet van om door mensen of omstandigheden gepushed te worden. Helemaal niet als er 2 uur van te voren verwacht wordt dat ik de voorbereiding in een uur heb gedaan. Ik hou er van om dan met beschikbare personen te overleggen wat gedaan moet worden en advies te vragen, hele normale communicatie denk ik zo. Maar de laatste 2 weken wordt dat niet helemaal met dank af genomen, aangezien ik dan elke keer een gefrustreerd en sacherijnig antwoord krijg. Daarnaast probeert hij ook om het zo te spelen dat als ik een fun dive wil maken, hij mij er elke keer aan herinnerd dat er nog werk te doen is en dat ik dus ga twijfelen of ik nu wel of niet wat plezier moet gaan maken.
Dit rot gevoel komt ook een beetje doordat hij mij een tijd geleden heeft gezegd dat ik de planning aan hem moest overlaten, dat heb ik gedaan en nu wordt het op mijn bord geschoven dat ik niet actief genoeg met mijn onderzoek bezig ben. Beetje dubbel zinnig zou ik zo zeggen, iets waar ik met rob nog wel over ga praten want ik vind het niet eerlijk hoe het zomaar gaat. Ook al is hij mijn baas en mentor ik hoop toch wel met respect behandeld te worden.
Genoeg hier weer over, we gaan het hier gewoon bespreken en dan zand er over, gewoon weer verder met de andere dingen die ik nog moet doen op mijn eigen tempo en binnen de tijd die ik mezelf nog gegeven heb voor het afronden van mijn onderzoek.
Daarnaast ga ik hier ook gewoon nog lol beleven met de mensen hier om me heen en mijn geheugen vullen met de mooie momenten die nog komen gaan. Als het met water te maken heeft geniet ik er alleen maar meer van.

Groetjes vanaf Utila en we spreken mekaar snel weer

Weer een hoop gebeurt

Hey iedereen,
Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn blog bij heb gehouden. Ik vindt niet echt de mogelijkheid om ook dit er nog bij te doen. En de foto's die ik jullie heb beloofd gaat ook moeilijk worden, maar dat gaat nog wel gebeuren. Ik weet alleen nog niet of dat hier op Utila al gepost word :P:).

Maar ik heb inmiddels al weer een hele lijst met verschillende grote beesten waar ik mee heb gezwommen en tot dusver zijn dat:

Whale Skarks ( een stuk of 12 verschillende)
Manta Rays (2)
Nurse Shark
Sillky Shark
White Marlin
Spinner- & Bottlenose Dolfijnen (ben de tel kwijt)
Hawksbill & Green Turtles ( de tel nooit bijgehouden)

En daarnaast op mijn duiken hier heb ik al weer zoveel gezien, dat is echt ongelofelijk hoeveel dat en hou mooi dat is.
Bijvoorbeeld afgelopen dinsdag was ik onderzoek aan het doen voor Janneke en terwijl ik dus de data aan het opschrijven was kwam er een French Angelfish mij echt bestuderen en ook Janneke en Rob. Het grappige was dat die vis heen en weer bleef zwemmen tussen ons in.
Dezelfde dag op een andere duiklokatie, waren Rob en ik gewoon lekker een duik aan het maken toen we naar een stel French Angels keken met in de achtergrond een ontzettend grote Grouper en een grote groep blauwe visjes er omheen. Erg mooi gezicht, komt er in eens een Hawksbill Turtle naar beneden geschoten die ons kwam bekijken. Rob had zich inmiddels in het pad van de schildpad geplaatst en zo brutaal of geïnteresseerd hij was kwam hij rob even van dichtbij bekijken en zwom daarna weer verder. Alleen toen kwamen de 2 Angels weer in beeld en die reden mee op het schild. Echt zo'n mooi gezicht, jammer dat we geen camera bij ons hadden maar dat plaatje staat vast in mijn geheugen.

Verder heb ik inmiddels ook al weer mijn bijdragen geleverd aan de database voor Whale Shark, Ecoocean, ik heb namelijk op 25 april mijn eigen Whale Shark ontdekt. Bryan was zelf op het vaste land die dag en hij kon het niet halen om op de Whale Shark Tour te komen en Rob gaf mij de onderwatercamera van Bryan mee om foto's te maken. Oooh wat is dat lastig om een goede foto te krijgen met die golven, maar het is gelukt en onderwater tijdens een freedive is het me ook gelukt om een foto van onder te maken. Normaal gesproken proberen we dit soort foto's te gebruiken voor het seksen van een haai, maar mijn licht inval was niet goed dus er is niet veel van het geslacht te zien. Maar toch hebben we wel vrij positief kunnen zeggen dat het een mannetje is.
Deze 5 meter lange mannelijke haai was nog niet eerder gefotografeerd en stond dus nog niet in de database. Dus na 2 weken heb ik een bericht gekregen van Ecoocean dat het een tot dusver nog onontdekt was. Ik heb deze haai ook geadopteerd en Orion genoemd, naar het sterrenbeeld aangezien zijn dominante vlekken patroon in het identificatie vierkant 3 bij 3 is. Het id vierkant loopt vanaf de laatste kieuw tot aan het einde van de borstvin en vanaf de borstvin tot aan de eerste laterale ridge.



Verder ben ik ook bezig met mijn eigen onderzoek naar de transformatie van koraal gedomineerde riffen naar algen gedomineerde riffen en hier zijn wat foto's van de data verzameling.

Ik zal nog even opzoek gaan in mijn berichten welke foto's ik jullie beloofd heb en wat ik daarvan al heb enzo en dan ga ik kijken of ik dat dan aankomend weekend kan plaatsen. Maar ik beloof nog niks ;)

Verder is Bert (mijn vader) nu hier bij me op het eiland en we hebben het tot nu toe erg naar onze zin. Ik heb hem maandag meteen al mee genomen op de Whale Shark Tour, helaas hebben we niks gezien maar we gaan morgen weer op tour en hopelijk hebben we dan meer geluk.
Dinsdag heb ik in de morgen Janneke geholpen met haar onderzoek en met Rob een mooie duik gemaakt. En 's middags heb ik op kantoor gezeten, soms kan het niet anders.
Maar woensdag zouden we eigenlijk op Whale Shark Tour gaan, alleen de wind liet het niet toe dus zijn we maar gaan snorkelen op een van de mooiste plekjes van het eiland voor snorkelen betreft.
Vandaag zou ik eigenlijk onderzoek gaan uitvoeren, dus Rob, Bryan en ik zijn met de Utila Lodge Resort duikboot mee gegaan en bert heb ik ook meegenomen om te snorkelen. Helaas heb ik vandaag geen onderzoek kunnen doen, aangezien de locatie waar we heen wouden al bezet was en al mijn andere locaties waren de gasten al geweest. Zij duiken helaas geen 2 keer op dezelfde locatie. Maar het waren wel weer 2 mooie duiken, het is altijd lekker als je nat kan worden en bellen kunt blazen.
Helemaal in het weer dat we nu hebben de afgelopen 2 weken, het is ontzettend warm zo rond de 33°, vochtig en er staat heel weinig wind. Wat het geheel echt vies plakkerig maakt.

Met de tropische warme groeten vanaf Utila

Weer een week voorbij

Hey iedereen,
Er is weer een hoop gebeurt in mijn leven hier op het eiland.
Afgelopen zaterdag hebben we de tweede dag gehad op de Noordzijde van het eiland om daar een hele dag te duiken en onderzoek te doen naar Coral Bleaching. Dit is het onderzoek van Janneke en ik heb haar mee om data te verzamelen. Ooh wat is dat leuk om de hele dag aan de Noordzijde te zitten en te duiken, want de duik locaties zijn veel mooier dan de zuidzijde van het eiland. Voornamelijk omdat je er normaal niet veel duikt met een duikschool, maar ook vanwege de formaties van de koraalriffen en de onderliggende steen formaties. Met tunnels door de riffen heen, grote drop offs en zoveel meer.
De noordzijde is ook beter, aangezien dat de kant is waar de Whale Sharks kunt vinden. En ze zijn meer dan 6 weken weg geweest, niemand op het eiland zelfs de vissers die verder uit de kust gaan, maar ze zijn weer terug :).
Helaas heb ik er tot nu toe sinds ze terug zijn nog maar met 1 gezwommen van de 10 gerapporteerde, maar ik heb wel afgelopen zaterdag gezwommen met een Sailfish. Ik heb hier helaas geen foto's van aangezien ik zelf geen onderwater camera heb, daarin tegen heeft Bryan die wel maar hij lag te laat in het water en heeft de Sailfish niet gezien, dus ook geen foto's :(
Om met zo'n beest te snorkelen is echt een totale andere ervaring dan ik al had met duiken op koraal riffen of het freediven met Whale Sharks, ook al was ik aan het snorkelen met de vis het is toch vreemd om met een jagende vis in het water te zijn. De visjes waar de Sailfish op aan het jagen was zaten aan de oppervlakte en sprongen uit het water als de Sailfish een aanval maakten, dat konden we zien vanaf de boot. Door dat ze aan de oppervlakte zaten en de Sailfish dus ook zag de kapitein het zeil boven het water uitsteken.
Nu ga ik eindelijk in deze week beginnen met mijn eigen data collectie. Ik heb vandaag al wel 2 redelijke testruns gedaan en eigenlijk was de laatste duik al data collectie. Maar ik was vergeten om mijn masker te behandelen tegen het beslaan van het vizier, dus ik zag geen klap en hebben we die duik half data vergaard en half een fundive van gemaakt. Het mooie was dat er een ontzettend mooie Eagle Ray voorbij zwom, en net als elke vrij zwemmenden roggen vliegen ze heel kalm en gracieus door het water heen. echt weer een prachtig dier om mee in het water te zijn.
Nu beloof ik jullie alweer een tijdje om foto's te uploaden, maar ik kan er nog niet echt de tijd voor vinden om ze te uploaden in mijn soms wat chaotische schema. Maar ik zal echt van dit weekend proberen wat mooie foto's er op te zetten.

Verder vindt ik het erg leuk om de reacties van jullie te lezen, maar dan moeten ze niet elke keer van de zelfde personen komen. Het kan ook gewoon zijn dat jullie de enige zijn die mijn blog echt actief bijhouden en mijn vrienden er niet erg geïntereseerd zijn in mijn belevenissen. Jammer dat ik niet weet hoe je hier een bezoekersteller op kan zetten, weet jij het wel post het dan in een berichtje :)

Werken is saai of toch niet??

Het is alweer een tijd geleden dat ik iets op mijn blog geplaatst hebt, voornamelijk door dat ik heel veel van mijn tijd heb gestoken in het afmaken van mijn literatuur onderzoek en de voorbereiding voor mijn veld onderzoek.
Maar ik ben er bijna mee klaar en ik begin volgende week met de data collectie. Oh ik zie daar echt naar uit, minder tijd in het kantoor doorbrengen en meer tijd op het water en zeker onderwater. Twee dingen dat ik echt geweldig vindt.
Na het aanbod van Rob te hebben gekregen en er ook aan herinnerd te worden keer op keer, heeft hij mij ook aangeboden om me ontzettend te helpen met mijn verslag. Hij wil het, nadat het klaar is natuurlijk, opsturen aan zijn vrouw om het na te laten kijken op spelling en grammatica om het te kunnen publiceren voor het onderzoekscentrum. Iets waar ik eigenlijk wel van had kunnen dromen, maar hij heeft er erg veel vertrouwen in dat mijn onderzoek een mooie publicatie gaat opleveren en daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen.

Verder heb ik gister met Janneke, Rob, Bryan Steve en Emmely de hele dag op een boot gezeten aan de noordkant van het eiland om Janneke te helpen om haar data collectie. Kort gezegd zijn we sochtens vertrokken met zijn achten, 7 duikers en de kapitein, met een boot vol met duik tanks en zo om de data collectie te kunnen doen.
OOh wat is dat leuk om te doen zeg, tijdens de duik naar niks anders kijken dan de grote en de verschillende soorten koralen die hier groeien. En als die data opschrijven en door naar de volgende duiksite. We hebben gister 4 duiken gemaakt, vandaar zoveel tanks, op allemaal sites waar ik nog nooit had gedoken. Het zijn totaal geen diepe duiken maar wel erg vermoeiend.
We moesten langs een 10 m lijn het sterftepercentages opschrijven de verschillende koraal soorten, we hadden onderwater ID plaatjes bij ons met de code, daarnaast de grote van het koraal en recruits moesten we ook opzoeken onder de lijn. Maar ook moesten we opschrijven of we ziektes of verbleking tegen kwamen.

Nu is Janneke haar onderzoek gefocust op koraal verbleking, terwijl ik met mijn onderzoek naar bedekkingspercentage van algen op het rif. Dit is eigenlijk een veel groter probleem dan de verbleking aangezien dat seizoensgebonden is rond Utila. De algen groei aan de andere hand is een probleem dat ontstaan is door een verhoogd nutriënten level in de oceaan en overbevissing van Groupers en andere rif vissen en daarnaast ook nog weer de afwezigheid van zee-egels. Die zijn in '84 massaal dood gegaan in het Caribisch gebied door een dodelijke ziekte, zee-egels zijn grote consumenten van algen op het rif en aangezien ze er nu bijna niet meer zijn hebben de algen vrij spel.
Nu wil ik hier dus een monitoringsprogramma voor opgaan stellen om verder onderzoek er naar te laten doen en misschien zelf er uit eindelijk weer mee verder te gaan.
Wil je meer weten over mijn onderzoek mail me dan, dan zal ik het nog verder uitleggen.

Verder mis ik de Whale Sharks, ze zijn door ons voor het laatst gezien op de 15de van Maart en rond het eiland op de 24ste van Maart. Sinds dien geen enkel spoor van ze te ontdekken. Het heeft me wel wat meer tijd gegeven om met mijn onderzoek verder te gaan, maar ik mis ze zeker. Het is gewoon zo magisch om met ze te kunnen zwemmen en naar ze toe te free diven.
Laat ze maar weer heel snel komen.