Verlanglijst de uitleg

Hallo iedereen,
Zoals jullie wel weten ben ik over 25 dagen jarig en voor de mensen die dat nog niet wisten het is de 25ste van Maart. Dan wordt ik alweer 21 en nu heb ik in de balk hiernaast een verlanglijstje opgesteld.
Het is de bedoeling dat, als mensen dat willen een kleine bijdragen willen maken aan deze verlanglijst. Waarom?? Omdat de post er erg lang over doet om op dit eiland te komen, dus als je een deze dagen iets opstuurt dan zal het hoogst waarschijnlijk na mijn verjaardag pas aankomen en met een beetje ongeluk pas als ik alweer terug ben in Nederland. En dat zou zonde zijn van jullie moeite, dus stel ik voor dat jullie een bijdragen doen op mijn bankrekening zodat ik van dat geld zelf wat cadeautjes kan kopen. Ik weet dat het minder leuk is als je geld doneert, maar het is deze verjaardag wel het makkelijkste. Nu heb ik vandaag al een aanbetaling gedaan op de Mares Excell Dive computer Whrist watch en daar zal het meerde deel van de donaties heen gaan. Want de duik opleiding zal ik met een grote korting kunnen krijgen van mijn baas :P:).

Oke als je dus een donatie wilt doen, kan je dit over maken op bank rekening nummer 823987647 tav Ritsert Hendriksen te Leeuwarden.

Mocht je dit helemaal niks vinden en het niet erg vinden om een cadeautje op te sturen met het risico dat het heel veel later aankomt, stuur het dan op naar:
WSORC C/O Roatan Charters 12251 Curley Rd. San Antonio, FL 33576 tav Ritsert Hendriksen

Alvast bedankt en ik wens iedereen een fijne dag toe in waar dan ook in de wereld.
Groeten Ritsert

Another great day at the Office

Afgelopen woensdag was echt een geweldige dag, 's ochtends weer aan mijn onderzoeksopzet gewerkt en zo nog andere dingen op kantoor gedaan. Om vervolgens in de middag weer uit te varen met een volle boot. Er was in de ochtend al een Whale shark gezien op de noord oost zijden van het eiland. Dus wij gingen met volle moed de toch te gemoed, het weer was niet al te best ontzettend vochtig en bewolkt. Na een uur op het water gezocht te hebben klaarde het gelukkig weer op. Heerlijk zonnetje niet al te hoge golven en een lekkere zeebries.
Na het vinden van een Boil en ook een Whale Shark er in, is de eerste groep te water gegaan. Helaas was de haai voordat ik het water in kon gaan alweer weg gedoken, maar na wat goed zoek werk van de kapitein vonden we haar toch weer en konden de 2de groep en ik ook met haar zwemmen. Na haar nogmaals kwijt te zijn geraakt zijn we verder op zoek gegaan. Dit keer alleen om een andere haai tegen te komen, erg mooi om ook met deze te kunnen zwemmen.
Op gegeven moment legt de kapitein het schip zo in het water dat de groep die te water gaat precies in de vaar richting van een haai terecht komt, schreeuwt er iemand vanaf de boeg dat er daar ook nog eentje zwemt. En verdomt die zwom er ook nog. Helaas hebben we niet in het water gelegen met 2 haaien in het zicht, het blijven individuele migratie vissen, dus de groep die in het water lag ging er weer uit omdat ze de 2de haai kwijt waren geraakt. Moest de 2de groep zich klaar maken om er in te gaan, op het moment dat we bij de boil aan kwamen en het waren er meerdere die in de buurt waren. Toen we bijna aankwamen waar de haai aan het voeden was zwom ie verticaal in het water, Utila is de enige plaats in de wereld waar ze dat doen door de grote concentratie plankton in het water. Nu zuigt een Whale Shark zijn voedsel gewoon zijn mond in en filtert het op zijn kieuwen die daar speciaal voor zijn aangepast. Toen we dus het water in gingen en ik uit het bellen gordijn van mezelf en de boot kwam zwom ik bijna op tegen Big Jim die dus verticaal aan het voeden was. Wat een ervaring om zo van uit het niets bijna tegen de onder kant van de ongeveer 4,5 ft brede mond aan te zwemmen. Na een tijdje bij hem te hebben gehangen en rond te zwemmen dook hij weer weg, dus weer terug naar de boot. Toen we weer het water in konden, normaal gesproken gaan er 2 staff leden te water waarvan in ieder geval 1 Dive Master, lag ik alleen in het water met een groep van 6 gasten. Ik leiden de groep naar "Big Jim", om met 1 arm uit het water te zwemmen is toch zwaar ook al zwem je alleen met je benen. Toen ik naast Big Jim zwom kreeg ik in mijn linker oog hoek iets anders in beeld, dus ik met mijn afgeleide hoofd kijk er naar en blijkt er 2 manta roggen verder op te zwemmen. Ik was de hele Whale Shark en de groep eigenlijk vergeten en niet meer in zicht, ik zwem dus richting de manta's, ooh wauw wat een prachtige vissen nog sierlijker dan een Whale Shark eigenlijk, kijk ik weer eens naar rechts blijken Big Jim plus de toeristen een heel stuk van mij afgezwommen te zijn. Dus ik heb helaas mijn zwem toch met de manta's op gegeven voor de typische Know All arrogante Amerikanen, maar wauw wat een dag. Zwemmen met 3 verschillende Whale Sharks en 2 manta's in 11 van de 13 zwemtochten die dag.
PPf wat was ik uitgeput, want hoe sierlijk een Whale Shark ook mag zwemmen met een staart van bijna 2 meter gaan ze toch behoorlijk snel door het water en om dat 11 keer te doen in 2 uur tijd vergt veel van je energie. De snelheid heeft ook te maken met de opbouw van de huid, maar dat is nu te technisch.
Sorry als het niet begrijpelijk geschreven is, maar dat komt doordat ik nog steeds in een euforische roes verkeer als ik terug denk aan deze dag. Maar dat mag ook wel want dit is een dag van mijn dromen en die is uitgekomen, hopelijk beleef ik die droom hier nog vaker.

Afgelopen weekend

Hey iedereen,
Het is weer een paar dagen geleden dat ik wat heb geposted, dus hier is weer een nieuw berichtje.
Jullie zullen je wel afvragen wat ik dit weekend heb gedaan, in Nederland zou ik meestal in Leeuwarden daar wat achterstallig werk doen en zo. Nah hier op Utila is het heel anders, om maar eens te beginnen met vrijdag.
Vrijdag begon de dag eigenlijk meteen met werken, nu wordt ik hier standaard rond 7.30 wakker dus kan ik rustig opstaan en naar het kantoor te lopen om daar aan mijn werk te beginnen. Dat zijn voornamelijk mail checken en stageverslagen schrijven.
Het leukste gedeelte van deze dag was eigenlijk net voor de lunch tot aan het einde van de middag. Nu weten jullie allen wel dat ik 25 maart jarig ben en dat ik dan 21 word, nu is dit niet zomaar een leeftijd en toch ook weer wel :P. Maar het is zeker speciaal voor mij, aangezien het mijn eerste verjaardag dat ik kan herinneren in het buitenland. En dit is niet zomaar in het buitenland, dit zijn de tropen. Om terug te komen waar ik was gebleven, ik ben wat duikshops langs geweest op zoek naar een duikcomputer voor om mijn pols. Nu heb ik deze gevonden en ik wil deze heel graag door de uitgebreide mogelijkheden voor nu en in de toekomst. Ik zal nog een verlanglijstje op mijn blog plaatsen wat het gene dat ik graag wil hebben voor mijn verjaardag.
Maar om verder te gaan met mijn vrijdag, in de middag zijn we met zijn 4e op weg gegaan naar Rose. Rose is een van de 4 enige Master Gardeners op de wereld, je zult je wel afvragen wat doen 4 mannen met een groot geleerde in tuinieren. Nou zij is tuinder in een koraal tuin, waar ze haar wereldtuin bij houdt, koraal aanplant, transporteert, onkruid in de vorm van alge wied. En Rob, Bryan en ik heb haar daarbij geholpen, Martijn niet want hij heeft een oorontsteking.
Oh wat is dat een leuk werkje, voornamelijk omdat het rif waar deze tuin is gelokaliseerd dicht bij de kust ligt en je er dus zo heen kan snorkelen. Maar daarnaast zit er een diepe drop off aan het einde van het rif waar je zo lekker kan free diven, Bryan heeft mij al belooft dat hij daar vaker heen wilt om te helpen, lekker in het water liggen en te trainen voor het free diven dat moet gebeuren bij de whale shark tour. Zo dat zijn dus weer 3 vliegen in 1 klap.
Zaterdag ochtend, ja we werken maandag tot en met zaterdag en soms ook wel op zondag, hebben Martijn en ik de Whale Shark Awarenes cours gevolgd er leerzaam. Maar wel erg vreemd om op zaterdag in de les te zitten en een toets te maken, de toets stelde niet heel veel voor maar toch.
Smiddag´s zijn we op de whale Shark tour gegaan, helaas hebben we niks kunnen vinden op na de maaginhoud van een aantal opvarende. De passaat wind blies erg hard, waardoor er hoge golven waren. Het schip waar we op voeren is de Neptun en dat is een schip van 7 meter met een enkele jet aandrijving, nu zeg de kapitein dat het een grote jetski is bij rustige zee. Maar worden de golfen groter dan is het net een grote surf plank met een motor er op.
Daarnaast besloot de kapitein om een van de Dive masters van Bay Island Colloge of Diving nat te maken door extra schuin op en af de golfen te varen, dit pakt alleen niet helemaal lekker voor de rest van de passagiers uit. Maar ooh wat is het heerlijk om op het water te varen ondanks de hoge golfen.
Zondag zijn Martijn en ik verhuisd van ons hostel Sea Sides naar een vaste plaats genaamd Country Side waar we nu een aparte kamer hebben. Maar na het verhuizen zijn we te voet het eiland nog maar eens verder gaan verkennen, dus wij gaan behoorlijk onvoorbereid op camera´s en verrekijker op pad om op zoek te gaan naar slangen, hagedissen en vogels op het eiland. Nu zijn we zo ver gelopen dat op het noord strand aan zijn gekomen, het eiland is zelf 4 miles breed en 11 miles lang ter indicatie, voordat we eigenlijk halverwege waren kwamen we een man tegen op een quad. Na een kort gesprek dat wij vrijwel de enige toeristen waren die ook de andere kant van het eiland kwamen bekijken en de natuur op het eiland. Dus hij nodigde ons uit om bij heb langs te komen en een koud drankje komen te doen, nu kregen we de beschrijving om naar een huis te gaan waar muziek vandaan kwam. Dus wij net voor het strand en horen we muziek, dus wij er op af blijkt het een hele andere man te zijn dan dat we hadden ontmoet. Maar we mochten alsnog omhoog komen om koud water te drinken onze flessen weer te laten vullen, bij te komen met een heel mooi uitzicht en hij had nog een hele tros appel bananen over die we op mochten eten aangezien hij er genoeg van had gehad. Dus wij gaan weer verder over het strand richting het oosten om zo rond Pumpkin Hill te lopen om zo weer terug te komen bij het dorp. Ik vermoed dat we zo´n kleine 10 miles hebben gelopen in 6 uur tijd waarvan minstens 1,5 uur fotograferen en uitrusten bij de man. Oh deze man is trouwens een gepensioneerde van Bay Island Conservation Association of toe wel BICA en hij kon ons veel vertellen over hun programma en het eiland.
Maar 6 uur onder weg en toen zijn we weer aangekomen bij onze appartementen, alleen 6 uur lopen zonder sokken in sportschoenen leverde groten blaren op. Savonds hadden we een presentatie over de Whale Shark en voordat begon heb ik wat aloë verra geplukt in de buurt van het kantoor en er op gesmeerd wat de open blaren goed heeft geholpen met genezen.
Maandag ben ik begonnen met het schrijven van een onderzoeksopzet, waar ik nog niet helemaal zeker van ben om het uit te gaan voeren. Maar daar moet ik nog wat gesprekken over voeren met Bryan.
Maar smiddags was het hoogte punt van mijn dag, want toen zijn we weer uitgevaren voor de Whale Shark tour. Waar ik voor het eerste de briefing moest doen aan een groep van 16 amerikanen. Nadat we GPS coördinaten hadden door gekregen van een van de ochtend duikboten die al een Whale Shark gezien hadden zijn wij er op afgevaren om op zoek te gaan of ze nog in de buurt was. En ja hoor na een uurtje varen kwamen we haar tegen aan de noord kant van het eiland. Dus wij gaan er in en ooh wat een beauty, zo groot zo sierlijk hoe ze beweegt. Een 7 meter vrouw zwem je niet vaak naast of onder, want ik ben tijdens het zwemmen naar beneden gedoken om haar van dichterbij te bekijken en onder haar staart om haar seks te kunnen bepalen. Na de 3de zwem tocht heb ik een referentie stok van de boot mee genomen om een foto te laten maken met mij in de foto met de referentie stok zo dicht mogelijk bij haar lichaam, alleen deze pogingen zijn mislukt want op de foto lijkt ze maar 2x zo lang als dat ik ben van kop tot de punt van mijn vinnen.
Maar na 5 of 6 zwem tochten is zij bij ons weg gegaan en zijn we maar weer terug gegaan naar de haven.

Groeten van af het tropische eiland, Senior Blanco

Foto's, geschiedenis en weer duiken na 4 jaar

Hier zijn de foto's die ik jullie beloofd heb.


















De geschiedenis van het eiland, ik wil jullie dit meegeven om jullie ook wat andere dingen te vertellen over het eiland waar Martijn en ik op verblijven. Wel het is gevormd is door een vulkaan en het rif er om heen is zo erg gaan groeien dat er een atol is ontstaan, door het wegzinken van Pumpkin Hill is het rif om hoog gekomen en heeft het Utila gevormd. En vandaag heb ik bij Pumpkin Hill Be gesnorkeld na het zoeken van een Whale Shark, die we helaas niet hebben gevonden.
Je zult je wel afvragen hoe vind je nou een Whale Shark met een boot, wel eigenlijk ga je niet op zoek naar de haai zelf maar naar een "fish boil". Dit houdt in dat er een school Black fin Tuna het plankton en andere kleine visjes gevangen onder het water oppervlak. Dan springen de tonijnen als een gekte allemaal omhoog waardoor het lijkt als of het water op die plek kookt. Nu lijkt het dat ik afdwaal waar ik altijd heel goed in ben, maar dat is niet zo want de Whale Shark profiteert hier gewoon van mee omdat alles op een hoop zit dus hij hoeft er alleen nog maar door heen te zwemmen en alles naar binnen te zuigen.
Naast dit alles is er ook nog de geschiedenis van de eilanders waarom men hier engels spreekt. Nu is dit van origine een Hondurees eiland geweest, maar in de de koloniale tijd zijn de spanjaarden hier gekomen en hebben het hele eiland een kopje kleiner gemaakt en zijn daarna vertrokken zonder iets achter te laten, hooguit dat ze wat grote hardhouten bomen hebben gekapt voor een nieuwe mast of giek.
Nadat het eiland een tijd heeft leeg gestaan hebben een stuk of 7 families van de Cayman eilanden het ingenomen die eerst op de Cays zijn gaan wonen, maar later toch maar op het "vaste (ei)land". Hierdoor is de voertaal van het eiland echt caribisch engelstalig, wat ik moeilijk vind om te verstaan. But boy it sounds great en als ik goed luister dan versta ik het ook wel.

Vandaag ben ik samen met Rob en Bryan wezen duiken, zodat zij kunnen zien hoe ik me gedraag in het water. Nu zijn we dus vandaag gaan duiken en ik ben begonnen met te weinig lood, waardoor ik eigenlijk de gehele duik onderste boven heb gezwommen. Bewoog ik me niet dan dreef ik gewoon weer omhoog. Nu is dit een behoorlijk probleem geweest tijdens mijn duik omdat ik eigenlijk de hele tijd tegen de opwaartse druk zat te vechten. Helemaal tijdens de opstijging was het wat moeilijk, aangezien ik sneller dan verwacht omhoog kwam, maar gelukkig had ik nog 2 buddy's bij me die mij vastgrepen om als lood voor me te dienen. De safety stop was alsnog een probleem om op 3 meter voor 3 minuten te blijven is moeilijk en helemaal omdat ik daar heel veel zuurstof moest gebruiken. Wat uiteindelijk betekende dat ik aan de lucht van bryan boven water ben gekomen.
De tweede duik ben ik met 20 pounds het water in gegaan in plaats van 8. Dus deze duik ging stukken beter en ooh Boy wat is het mooi hier onderwater. Een prachtig stuk aflopende koraalriffen met er tussen valijen met zand er in zo je zwemt dat echt door een gang van koraal :P.
Het is weer heerlijk om na 4 jaar weer eens te duiken en ik weet al dat dit absoluut niet de laatste duik hier zal zijn op dit eiland.

First day of "work"

Het vervolg van gister, the story of Senior Blanco goes on :P zoal ik werd genoemd in de bus door de meid die voor ons zat.

Vandaag zouden we de ontmoeting hebben met de mensen van het AWARE project, alleen de jongens waren ons vergeten hoe laat we bij het WSORC moesten zijn. Dus wij zijn netjes om 9 uur aangekomen om te kijken hoelaat het zou zijn, stonden we voor een gesloten deur. Dus wij besloten om nog maar eens verder het eiland te ontdekken en op zoek te gaan naar iguana's en op zoek naar een huur huisje. Nadat we bij een van de rentals langs waren geweest en ons verteld werd dat de manager in het dorp haar zaken aan het regelen was. We kregen te horen dat we het later in de middag nog maar eens moesten proberen, dus zijn wij weer verder gegaan de "highlands" te verkennen en zijn toen bij het Iguana station uit gekomen. Nadat we daar hebben gevraagd wat voor een soort een van de gevonden, werden we verteld dat we wel even rond mochten kijken. Toen kwam er een vrouw naar ons toe met de vraag of ze ons kon helpen en te vertellen dat het station gesloten was en dat ze in een vergadering zaten. Dus wij zijn min of meer weggestuurd, dus wij dachten laten we dan maar weer kijken of Rob en Bryan al weer op het centrum zaten.
Onderweg werden we opgegeven moment lastig gevallen door een buggy, waar er een hoop van rond rijden net als golfkarretjes en brommers. Dus wij hadden zoiets van vent je kan er makkelijk langs, tot dat we eens goed omkeken welke idioot ons lastig viel. Bleken het Rob, Bryan en Steve te zijn. Steve is onderzoeker op het gebied van Mangroven bossen hier op het eiland. Nadat we zijn ingestapt werden we over het eiland rond gereden en lieten Rob en Steve ons de oost kant zien, wauw wat een prachtig stuk alleen zo jammer dat er zo veel kavels en huizen te koop staan voor rijke lui.
Na de rit zijn we eerst nog op Steve's zijn "kantoor" geweest en hebben we het wat over zijn organisatie gehad en over de mangroven en koraalriffen, aangezien dit nauw verband met elkaar heeft.
Het WSORC, Iguana station en nog een aantal andere organisaties werken hier samen onder het AWARE project en delen hun informatie over hun eigen specialiteiten met de andere organisaties.
Na deze reis en ontmoeting zijn we toch weer op het WSORC beland waar we de vraag kregen om mee uit te varen op zoek naar de Illusive Whale Shark. Dus ik spullen bij het hostel halen, kom ik terug blijkt het niet door te gaan omdat er een aantal opvarenden hadden afgezegd. He tis namelijk zo dat er minimaal 6 betalende opvarende moeten zijn om uit te kunnen varen.
Dus als vervanging kregen we de opdracht om een van de ramen op nieuw in te richten met het aantal sightings weer te geven voor de toeristen.
Smiddag zijn we nog wezen snorkelen omdat er een Nurse Shark onder de dock lag van het onderzoeks centrum, terwijl wij aan het snorkelen waren kwam ik nog een koffervisje tegen en Martijn een groene Murene, een rog en een barracuda tegen.
En vanavond is er live muziek in een van de cafés langs de hoofdweg, dus daar zijn wij vanaf nu te vinden.
Foto's zal ik binnenkort posten, want dat duurt wat langer door de traagheid van het draadloze internet.
Adios, Senior Blanco

2de dag reizen + dagje werken

Zo na een goede nachtrust en een dag weer aan de slag te zijn geweest komt hier de rest van de reis nog plus de eerste dag die Martijn en ik hebben meegemaakt.
De bus reis was echt heel vreemd, je denkt een bus kan altijd wel goed gaan. Nou heb ik nog niet verteld of misschien al wel, maar de Hondureanen doen alles op de spaanse manier; manjana manjana maar dan met de franse slag er bij.
Toen we met de bus vertrokken vanaf San Pedro kwam er meteen een man mee die in het spaans een verhaal ophield over hoe het zat met ziektes en daarom had hij een hele dokters tas mee met van alles en nog wat aan pillen en spuiten die mensen dus zo konden kopen. De man praten alleen zo hard, ook om boven het geluid van de motor uit te komen, maar volgens mij om ook van zijn paracetamol af te komen want je kreeg er echt hoofdpijn van. Tijdens dit verhaal reden we met de bus dus een "tol" weg op. Nu zijn de wegen hier meer gaten en scheuren dan echt asfalt, dus dan denk je tol weg fijn. Nou dat heb ik geweten, het was net als of we van het stenen tijdperk wegen op de Belgische wegen terecht kwamen alleen dan nog 3 keer erger.
Dus met een oude Mercedes bus de bergen in over een weg waar de Belgen over kunnen dromen om hun wegen nog slechter te krijgen. Wat een prachtig uitzicht heb je hier in de bergen, ontzettend groen heel veel palmen en mango bomen waar wij nog lang geen kaas van gegeten hebben. Zou je die in het hof van eden hebben neergezet naast die verdoemde appel boom dan had eva haar wel 3000 keer achter de oren gekrabd. Voor de alcohol liefhebbers of zoetekauwen onder ons, er staan hier suikerrietvelden waar zo veel rum van gemaakt kan worden dat je er in zou kunnen verzuipen, letterlijk en figuurlijk.
Maar om terug op de weg te komen, of eigenlijk terug in de bus. Tijdens de reis was de mobiele apotheker dus niet de enige verkopende passaGIER en dan ook echt letterlijk gieren, die hier ook in dozijnen door de lucht zweven, oke dan wel in de bergen op het eiland heb je geen roofvogels.
Een heleboel mensen die je eten of drinken willen verkopen en daarvoor ook speciaal voor worden opgepikt, mag ook wel in de bergen van een tropisch klimaat waarbij je 4 uur lang in een, voor mijn lengte een te kleine bus zit. Maar de meest opvallendste persoon vond ik nog wel de verkoper of voorlichter die boekjes verkocht en daarbij een heel verhaal, waar ik hier en daar wat van begreep maar na 2 dagen reizen en door de temperatuur ging het echt het ene oor in en de andere weer uit. Maar deze man gaf in de bus voorlichting over voedingsstoffen en fruit en waarom je dat dan wel niet nodig had en hij heeft volgens mij ook nog de omvang van de Amerikaan gebruikt als voorbeeld over het in nemen van vetten, of toe wel la grass, en wat dat met je kan doen. Na zijn verhaal van weet ik hoeveel kwartier kwam hij met boekjes aan over fruit en sapjes, nutriënten en voedingsgedrag en daarnaast nog een boekje over seksuele voorlichting. Ik vind het heel goed dat dit soort mensen dit soort werk doen, je voorlichten entertainen en je afzetten. Erg slim bedacht.

Nu zijn we inmiddels de bergen weer uit en aangekomen in de haven, nu kom je bij een bus stadion aan en vanaf daar moesten we weer verder naar de haven voor de veerboot. Dus wij een taxi regelen wouden ze 100 lmp hebben, stelt geen drol voor met zijn 2e voor 4 euro naar de haven. Maar wij echte Nederlanders willen natuurlijk weer voor minder, het vervelende is dus dat je weet dat ze je af proberen te zetten waar je bij staat. We zaten met zijn 4 passagiers in de taxi en de 2 dames die naar een net andere boot moesten op de zelfde 20 m2 betaalde 16 lmp en wij dus 50 pp. Hebben we niet gedaan maar er uit eindelijk 58 van kunnen maken.

In de haven aangekomen moesten we nog wachten op de boot. Dus ondertussen wat gegeten en wat rondgekeken in de lucht naar overvliegende Fregat vogels en de Commen Grackle (Quiscalus quiscula) de Grackle is de meest voorkomende vogel soort hier.
De boot is een catamaran boot van zo'n 7 meter, nu stond er alleen een hele harde noorder winden wij moesten naar het Noord Westen. Nu kun je je al voorstellen behoorlijk wat hogen golven waar je schuin door heen moet klieven is niet erg goed voor de menselijke maag. Dus voor het uitvaren werden de pedaalemmer zakken al uitgedeeld. Dat was ook echt wel nodig want een uur door dat soort weer dan wil de echte landrot aan land blijven. Ik heb me heerlijk vermaakt op die boot.
Na een aardig wat groen gele gezichten werd er aan gelegd op Utila, de tocht was misschien zwaar maar wat een mooi eiland. We kwamen aan en meteen iedereen komt op je af of je bij hun komt slapen dan wel duiken en dan is het gewoon een kwestie van doorlopen en tegelijkertijd vragen waar je zelf heen moet aan de concurrent :p.
Na aankomst meteen naar het onderzoeksinstituut en daar kennis gemaakt met Rob (floor manager) en met Janneke (afstudeerder afgelopen 1,5 jaar, duikinstructeur en hostel eigenaar). Na het eten en de spullen op de kamer achter te hebben gelaten meteen weer terug naar het onderzoekscentrum om een precentatie bij te wonen over de Whale Shark en tegelijkertijd Bryan te ontmoeten onder het genot van een drankje.
De volgende dag moesten we om 9 uur op het onderzoekscentrum zijn om rondgeleid te worden en formulieren in te vullen en van alles te horen te krijgen over verschillende onderzoeken, die ze trouwens niet allemaal zelf doen.
Na het voldoen van het een en het ander werden we verteld dat we het eiland wel even mochten gaan ontdekken en dat we rond 12.30 weer terug moesten komen om te kijken of we zouden uitvaren op zoek naar de Whale Shark, maar helaas dat kon niet baten omdat de golfen te hoog waren en het dan heel moeilijk wordt om de plekken te vinden waar de haaien zwemmen. Want de haaien duiken vaak op op plaatsen waar er een bepaalde soort tonijn uit het water springt, wat duidt op plankton en dus de Whale Shark.
Omdat we dus de middag vrij kregen zijn we maar verder gegaan met het eiland te ontdekken en zijn we naar de laguna gelopen en onderweg foto's gemaakt en kokosnoten geplukt om het sap te drinken.
Morgen worden we voorgesteld aan de mensen die het Coral Conservation program runnen en waar ik waarschijnlijk bij ga helpen om een klein onderzoek te doen, maar dat is nog niet zeker en daar hebben we ook nog wel even voor om dat te besluiten en af te tasten.

PS het weer is prachtig en heerlijk warm, ik loop hier niet anders rond dan in mijn zwembroek en een dun overhemdje.

To be continued

Welcome to Paradise and lett the adventure begin

Na een hele lange vlucht en daarna nog een hele lange bus en boot rit zit ik dan eindelijk op het eiland waar ik zo hard voor heb gewerkt om naar toe te gaan.

Ja waar te beginnen, ik heb zoveel meegemaakt de afgelopen 48 uur ofzo. Om maar te beginnen met vliegen, voor mij de eerste keer dat ik in zo'n kist ben gestapt. Oke dan meteen in drie verschillende, wat mij dus nu op een totaal brengt van 4 verschillende vliegtuigen. Een zweefvliegtuig op Ameland, waarschijnlijk een boeiing 737 van Amsterdam naar Madrid, een Airbus 360 ofzo naar Guatemala city. En dan zal je wel gaan denken wat voor vliegtuig dan nog meer een concord kan het niet zijn een een straaljager vliegt een vliegmaatschappij niet mee. Ik heb de laatste 2,5h in een propeller vliegtuigje gezeten.

Het mooiste van vliegen vindt ik de bochten maken zodat je mooi over het landschap kan kijken zonder te veel nekkramp en vervormd beeld maar ook het gevoel dat het in je buik geeft als het vliegtuig weer recht trekt, gewoon heerlijk.
Van de vlucht heb ik het meeste genoten van de vlucht van Madrid naar Guatemala, maar ook het meeste verveeld.
Het is gewoon zo'n mooi uitzicht dat je hebt over de oceaan, het wolken dek dat net lijkt als of het op de zee drijft als grote ijsvlakte met daar in de ijsschotsen of toe wel de stapel wolken. Het is leuk om dat te zien, maar na 3 uur ben je het ook wel weer zat. Je kent me waarschijnlijk wel nog van vroeger of van het gene dat ik heb verteld of dat je met me mee hebt gemaakt, ik hou er niet van om te lang het zelfde te moeten doen helemaal als er niets anders te doen valt. Nu heb ik van Imke een sudokuboekje gekregen maar dat verveeld ook na een tijdje. dan denk je misschien dan kan je toch wel gaan slapen, nou nee ik niet mijn lichaam vol met spanning om naar de tropen te gaan 5 maanden weg te zijn en dan het uitzicht wat afwisselend met eten, muziek luisteren en sudoku's maken toch interessant blijft. Helemaal als je zit te wachten op het eerste stukje land of andere noemens waardigheden.

Na de aankomst op San Pedro werden we meteen aangevallen door muskieten op het moment dat we 1 stap buiten deden, wat een KUT beesten. Maar ondanks de bloedzuigende rot vliegjes zijn we met de taxi naar een hotelletje gegaan. Onderweg geld opnemen via de credit card, bleek mijn pas nog niet geactiveerd te zijn. Gelukkig kom Martijn, dat is trouwens mijn stage genoot, wel geld opnemen.

Zo nu eerst maar slapen en dan komt morgen de volgende dag aan bod plus wat we morgen gaan doen, want we mogen meteen aan de slag.

Ik kan wel vertellen dat Honduras een echt spaans land is dat alles doet met de fransen slag.