Na een hele lange vlucht en daarna nog een hele lange bus en boot rit zit ik dan eindelijk op het eiland waar ik zo hard voor heb gewerkt om naar toe te gaan.
Ja waar te beginnen, ik heb zoveel meegemaakt de afgelopen 48 uur ofzo. Om maar te beginnen met vliegen, voor mij de eerste keer dat ik in zo'n kist ben gestapt. Oke dan meteen in drie verschillende, wat mij dus nu op een totaal brengt van 4 verschillende vliegtuigen. Een zweefvliegtuig op Ameland, waarschijnlijk een boeiing
737 van Amsterdam naar Madrid, een Airbus 360 ofzo naar Guatemala city. En dan zal je wel gaan denken wat voor vliegtuig dan nog meer een concord kan het niet zijn een een straaljager vliegt een vliegmaatschappij niet mee. Ik heb de laatste 2,5h in een propeller vliegtuigje gezeten.Het mooiste van vliegen vindt ik de bochten maken zodat je mooi over het landschap kan kijken zonder te veel nekkramp en vervormd beeld maar ook het gevoel dat het in je buik geeft als het vliegtuig weer recht trekt, gewoon heerlijk.
Van de vlucht heb ik het meeste genoten van de vlucht van Madrid naar Guatemala, maar ook het meeste verveeld.
Het is gewoon zo'n mooi uitzicht dat je hebt over de oceaan, het wolken dek dat net lijkt als of het op de zee drijft als grote ijsvlakte met daar in de ijsschotsen of toe wel de stapel wolken.
Het is leuk om dat te zien, maar na 3 uur ben je het ook wel weer zat. Je kent me waarschijnlijk wel nog van vroeger of van het gene dat ik heb verteld of dat je met me mee hebt gemaakt, ik hou er niet van om te lang het zelfde te moeten doen helemaal als er niets anders te doen valt. Nu heb ik van Imke een sudokuboekje gekregen maar dat verveeld ook na een tijdje. dan denk je misschien dan kan je toch wel gaan slapen, nou nee ik niet mijn lichaam vol met spanning om naar de tropen te gaan 5 maanden weg te zijn en dan het uitzicht wat afwisselend met eten, muziek luisteren en sudoku's maken toch interessant blijft. Helemaal als je zit te wachten 
op het eerste stukje land of andere noemens waardigheden.Na de aankomst op San Pedro werden we meteen aangevallen door muskieten op het moment dat we 1 stap buiten deden, wat een KUT beesten. Maar ondanks de bloedzuigende rot vliegjes zijn we met de taxi naar een hotelletje gegaan. Onderweg geld opnemen via de credit card, bleek mijn pas nog niet geactiveerd te zijn. Gelukkig kom Martijn, dat is trouwens mijn stage genoot, wel geld opnemen.
Zo nu eerst maar slapen en dan komt morgen de volgende dag aan bod plus wat we morgen gaan doen, want we mogen meteen aan de slag.
Ik kan wel vertellen dat Honduras een echt spaans land is dat alles doet met de fransen slag.
2 opmerkingen:
Ja welcome on board of students life.
Vanaf nu zal ik het regelmatig gaan lezen om te zien wat deze geweldige student allemaal meemaakt.
Oh zo trots ben ik op je, dat jij van klein zappend National Geophrafic mannetje nu gegroeid bent tot een buitenlands stagiar op Honduras. Jij hebt er voor geknokt om hoer te komen en met jopu een paar andere in de reis daar voor afgaand. Wij hebben het met de beste bedoelingen en de beste ondersteuning gedaan. (wij is natuurlijks mam je broers en allesanders) Ieder op onze eigen manier zijn we blij dit in jou geinvesteerd te mogen hebben. So go for it, you can, yes you can
Sorry voor taalfoutjes, ik kon niet meer corrigeren :):)
Een reactie posten