Was het maar vandaag de Dag

Ik ben inmiddels weer twee weken in Nederland terug, waar ik weer herenigd ben met Imke, familie en vrienden. Ik schrijf dit van uit Leeuwarden waar Imke en ik verloren tijd proberen in te halen, het blijft toch lastig aangezien zij gewoon nog druk is met haar stage bij het Dolfinarium.
Nu de titel van dit bericht slaat niet op wat ik tot nu toe heb gedaan terwijl ik in Nederland verblijf, maar het slaat op mijn reis en het hele gedoe er bij.
Om het verhaal te beginnen neem ik jullie mee naar het eiland waar ik 5 maanden heb gezeten en waar ik een ontzettend mooie tijd heb doorgemaakt. Na deze tijd ben ik op 4 juli vertrokken op weg naar San Pedro Sula, mijn vertrek punt voor mijn vliegreis naar Nederland.

Helemaal op de 4de vanaf Utila naar San Pedro gereisd met de bus om het rustig te doen voor de rest van de reis, want dat zou nog een lange worden en ik had geen zin in stress onderweg of het allemaal wel zou gaan lukken om de aansluitingen te halen.
Na een lange boot en bus reis eindelijk aangekomen op het busstation, vanuit daar naar een hotel om mijn zooi te droppen en Martijn weer te zien, want die was al eerder van het eiland vertrokken.
s' Middags zijn we nog even de stad in gegaan om wat tijd te doden, lekker geinen winkels inlopen opzoek naar kleding voor ons zelf en voor onze dames.
Het zoeken naar kleding voor de dames als goed geëmancipeerde Europese man is echt een No-go in Honduras, op het moment dat je in de buurt komt van de vrouwen afdeling komt en er al wat rond neust in die richting wordt je meteen aangekeken door de Hondureese vrouwen alsof je gek bent. Wij vonden het alleen maar grappig om aapjes te kijken naar de reacties van de aapjes kijkers. Naast dat, waren we echt op zoek naar leuke dingen voor de dames alleen niks gevonden.
Na een slechte nacht geslapen te hebben gingen we richting het vliegveld met een taxi, leuke reis maar in het verkeer geldt echt het recht van de sterkste.
Nadat we lang op het vliegveld moesten wachten, we waren met veel tijd voordat het vliegtuig zou vertrekken naar het vliegveld gegaan. Na het wachten voordat we konden inchecken en dat had al weer twintig minuten vertraging. Na eindelijk in de rij te staan wachten en wat voor te dringen of zal ik het nadenken noemen in plaats van schaapachtig te staan kijken.
Na dit gedoe, wat altijd te lang duurt naar mijn idee of in ons geval te laat begint, moesten we door de douane heen. Natuurlijk spreekt men op die posten geen engels en hebben wij weer eens onbegrijpelijke dingen gedaan. Dat wil zeggen langer in het land blijven dan de voorgeschreven negentig dagen, dus we werden door verwezen naar de balie naast de douane om alles te regelen en na te laten kijken. Ik had zo iets van terug naar de balie waar we hebben in gecheckt en om daar om Engelstalige hulp te vragen, want ze hadden daar de verlengde residentie papieren uit de paspoorten gehaald.
Die man van de immigratie mee om het voor ons uit te zoeken wat we precies nu gedaan hadden, ons visum verlengt met negentig dagen, nu was het volgens hem goed dus weer terug naar de douane beambte. Die snapte er alleen nog weinig van, dus ze vroeg het nog maar een keer na aan de man die het voor ons had nagekeken. Toen mochten we eindelijk door de douane controle en naar de wachtruimte om te wachten. Iets wat we niet verwacht hadden omdat we al wat laat waren door het hele douane gezeik. Dus we gingen maar zitten en wachten totdat we iets van bericht of groen licht kregen om te boarden.
Niks, helemaal niks, oke behalve wat onverstaanbaar Spaans gebrabbel over de intercom. Dus ik ben maar naar de help desk in de business lounge gegaan om wat antwoorden te krijgen, maar dat schoot niet echt op dus ben ik maar weer naar de wachtruimte gegaan om verder te wachten en toch maar even naar de wc te gaan.
Nadat ik hals over de kop door Martijn uit de wc werd geroepen om op te schieten en mijn spullen te pakken, aangezien we zonder waarschuwing in moesten stappen na bijna een uur vertraging. Tien minuten nadat we waren ingestapt moesten we eigenlijk in Guatemala City zitten om in te checken.
Na aangekomen te zijn op Guatemala werden we verzocht om mee te lopen om de tassen op te pikken en door te gaan naar de Taca balie. Na uren te wachten en heel weinig bereikt te hebben op na veel tijd te zijn verloren te zijn, tickets voor de volgende dag uitgezocht en een overnachting in de Holliday Inn met avond maal en ontbijt inbegrepen. Echter kon er niet nog een drankje vanaf tijdens het avondeten, iets wat ik erg vreemd vindt en eigenlijk ook beschouw als droog brood, wel erg overheerlijk brood met carpaccio en steak, zonder water. Deze uitdrukking aangezien we toch behoorlijk tegen onze zin in op Guatemala vast zaten.
Na een nacht in een goed bed te hebben geslapen moesten we er weer vroeg uit de veren om te ontbijten en met een shuttle bus naar het vliegveld te gaan om in te checken en nog even flink tegen Taca te k*nkeren.
Na we weer door de douane en vlieg belasting carrousel te zijn gegaan ging de eerste vlucht mooi op tijd, op weg naar San José in Costa Rica om vanuit daar na 40 minuten overstap tijd in het vliegtuig naar Panama City te stappen welke ook op tijd was.
Na inmiddels 6 uur onderweg te zijn geweest moesten we nog eens zes uur wachten op het vliegveld van Panama, zonder geld, eten of drinken én zonder roken. Ik had zo veel tijd en zin om alle extra stress en gezeik om een heel pak peuken weg te roken, kan het weer eens niet tenzij je het land zelf ingaat. Dus door de hele migratie en douane carrousel door moet en dat is voor mij te veel moeite, tijd en geld om te gaan roken. En om te gaan staan paffen in de wc of in een afgelegen hoekje van het vliegveld leek me ook niet verstandig met eeuwig rond dwalend personeel en heel veel rookmelders. Je weet natuurlijk niet hoe ze je zullen behandelen als je zo iets flikt en een ding waar ik meer zin in had dan roken was naar Huis toe te vliegen.
Na 6 uur me helemaal uit de naad te hebben verveelt, er waren wel stopcontacten en "Free Wi-Fi Hotspots" maar de Nederlandse mentaliteit over gratis is ook een werelderfgoed geworden tegenwoordig. Dus geen plek om te internetten en de planning en dit verhaal aan jullie mede te delen. Gelukkig was er wel stroom voor het grijpen om de laptop en mobiel vol te houden voor de rest van de reis.
Na de absurde lange overstaptijd op Panama City konden we eindelijk naar de gate gaan waar we moesten inchecken voor de KLM vlucht direct naar Amsterdam. Maar voor het zo ver was trok Martijn met zijn Arabische uiterlijk en zijn eeuwige nieuwsgierigheid de aandacht van een agent in burger kleding omdat hij nonchalant leunend tegen een pilaar naar de drugshond stond te kijken. Toen er werd gevraagd wat hij daar aan het doen was en zijn paspoort moest laten zien, gaf hij de uitleg waarom hij zo aan het kijken was maar dit geloofde de agent niet zonder bewijs. Hij gaf namelijk als uitleg dat hij een bioloog in opleiding was en dat hij erg geïnteresseerd was in het gedrag van de hond met de interactie tussen de toeristen en zijn baasje. Dus na dit uit gelegd te hebben liep hij terug naar zijn tas die naast me lag om een vogel boekje te pakken als bewijs, verder heeft hij nog geen diploma nog zijn collegekaart niet bij zich, voor het gene dat hij verklaarde als bioloog te zijn. Toen de agent zag dat ik hem vergezelde en met elkaar spraken was het opeens allemaal weer goed.
Hierna begon het in-check proces, nu was de drugshond al alle potentiële rijen af geweest op zoek naar verboden import goederen. Hiernaast werd je tas ook even vluchtig na gekeken, het was dus ver de meest grondige in-check. Maar ja, het is een directe vlucht vanuit Centraal-Amerika, met Colombia op nog geen drie grenzen verwijderd, naar Amsterdam dus zoiets was wel te verwachten maar ik had er totaal niet aan gedacht.
Tijdens de gehele reis en ook de weken vooraf gaande ben ik gaan lezen in 'Lord of the Rings', wel in het Nederlands en niet regelmatig genoeg maar het is al een hele verbetering met een jaar geleden, toen las ik niks. Maar het eerste boek van de 6 is inmiddels uit en ben halverwege het tweede boek, maar het streven was om vanaf Panama naar Amsterdam het eerste boek uit te krijgen en dat is bijna gelukt op een kleine vijfentwintig pagina's na.
Tijdens de vlucht hadden we een hele goede stoel, nummer 8a& b, de eerste stoelen na Business class met extra been ruimten en een tv scherm voor onze neus. De man naast ons stond er al een beetje van versteld dat twee studenten naast hem zaten in die stoelen, aangezien je normaal zo'n €50,- extra betaald voor die rij betaald per stoel of je moet een silver member zijn.
Na uitleg had die man op zich wel wat mede leiden met ons doordat ons vluchtschema zo overhoop was geschopt. Maar ik persoonlijk had meer mede leiden met hem, aangezien wij nou niet echt fris meer waren. Oké we hadden beide een douche genomen 's ochtends in het hotel, maar als je al twee dagen aan het reizen bent in de tropen en dus je tassen van hot naar her sleept zijn je kleren niet echt frisser op komen ruiken. Daarnaast heb ik bijna vijf maanden permanent op blote voeten gelopen met een aantal uitzonderingen van daagjes op slippers en heel erg soms op schoenen. Al met al zijn mijn voeten niet erg meer gewent om in schoenen met sokken opgesloten te zitten en dat produceert een erg fijne odeur "kuch" :s.

Al met al is mijn stage een ontzettend mooie wereldse ervaring geweest met zeker ook toekomst perspectief en deze omgegooide reis is voor mij niets anders dan een kleine wereld trip door Centraal-Amerika en dat heeft wel weer wat moois met zich.
Inmiddels gaat mijn leven in Nederland ook weer door, ben op het moment opzoek naar een kamer in Leeuwarden en alvast aan het voorbereiden voor aankomend schooljaar. Er komt nog een herkansing aan die ik moet halen en daarnaast heb ik ook nog mijn verslag af te maken met hulp in de zin van advies van Rob. Verder ben ik ook druk bezig weer met vrienden af te spreken en zo mijn verhalen aan jullie persoonlijk kwijt te kunnen van de verschillende belevenissen die ik heb mee gemaakt in de afgelopen vijf maanden. Wil je verhalen horen die niet op deze blog zijn gepubliceerd, laat dan een reactie achter en dan kunnen we kijken wanneer de mogelijkheid er voor is.

I survieved another day in the tropics

Ja jullie lezen het goed, ik heb zwaar moeten vechten met de elementen.
Oke hier is het verhaal:

Afgelopen woensdag werden Bryan en ik naar Bando Beach gereden om daar mijn laatste transect te doen voor mijn onderzoek. Bando Beach is het schiereiland aan de oostelijke kant van de baai waarin het dorp ligt.
Nu zouden Bryan en ik met 2 twee persoons kajaks uitvaren naar Lighthouse Reef om daar de duik te maken. Dit zou de eerste keer zijn dat ik een kajak als duik platform zou gaan gebruiken. Ik heb in het verleden wel met kajaks gevaren en ook met canadeese kano's, maar nog nooit op min of meer open zee. Het verschil tussen de kajaks die ik gewent ben en deze is dat deze open zijn van boven en volgens mij ook niet echt gemaakt zijn anders dan voor plezier vaartjes met rustig weer, niet in open zee met hoge golven en veel wind. Daarnaast had de leuning ook een heel erge helling in plaats van min of meer recht, niet echt bevorderlijk allemaal voor de kracht overbrenging.
Toen we halverwege waren zagen we dat er een mooie grote donkere donder wolk ten zuid oosten van het eiland, vaak waaien dit soort stormen over als ze daar hangen door de Passaat wind. Maar wij hadden niet goed achterom gekeken en de wind kwam uit het zuid oosten, toen we eenmaal bij de duik boei waren en Bryan mij had vast geknoopt bekeken we de situatie nog maar eens. De donkere wolk was dichterbij gekomen en achter de bomen begon het ook meer en meer donker te worden, dus we besloten maar om terug te keren want na een uur duiken zou het alleen maar erger worden. Als je dan boven komt waren we de peddels zeker verloren, we hadden niks om ze mee vast te maken aan de kajak, maar erger nog de enige manier om terug te komen was dan waarschijnlijk om met de wind mee te varen tot aan de andere kant van de baai. Dan zouden we ongeveer weer aankomen bij de aanleg steiger van de duikschool en het Utila Lodge resort, de plek waar we normaal gesproken gaan zwemmen, uit varen voor duiken en de Whale Shark tour. Om dan vervolgens de kajak weer terug te roeien naar de andere kant van de baai door druk boot verkeer heen als het rustiger weer zou zijn.
Nu had ik daar helemaal geen zin in, maar het ergste was nog dat ik bijna geen andere keus had. De wind blies tegen mijn punt aan en omdat op de voorste plek mijn duik spullen lagen was dat einde te gewichtig om echt tegen de wind in te keren. Hierdoor werd ik met elke slag die ik maakten, dat waren alleen slagen aan bakboord vanwege de wind, ging ik wel wat voor uit maar ook nog steeds zijwaarts.
Bryan had wat meer geluk toen hij van de boei af kwam kreeg hij zijn punt wel in de wind waardoor hij een bovenhandse koers in een afnemende boog kon varen terug naar het strand, ten op zichten van een directe lijn van de boei naar de aanleg plek. Ik had weer eens minder geluk, ik had meteen al een onderhandse koers met een wat meer toenemende boog te pakken, waardoor ik dreef en dreef steeds verder zijwaarts zonder echt dichter bij de kant te komen.
Toen ik er genoeg van had om mijn schouder nog verder te belasten, want zwaar dat het was, ppffooef. Ik dacht toen ik er genoeg van had, hé ik heb een duikbril bij me en het voorste touw is lang genoeg om me heen te knopen. Dus ik gleed uit mijn kajak met mijn bril op en pakte het touw beet en begon te zwemmen, toen ik eindelijk realiseerde dat ik ook nog mijn zwem vinnen bij me had was het helemaal presto. Ik trok ze aan en op dat moment dreef ik ongeveer weer terug naar het punt waar ik in eerste instantie was begonnen met zwemmen, maar verder noordwaarts. Nu begon ik eindelijk wat afstand te maken al zwemend tegen de wind in, maar het was zeker wel zwaar aangezien de wind nog steeds op de punt woei en mijn tank daar nu lag zonder tegen gewicht in de achterste stoel.
Na een behoorlijk stuk te hebben geploeterd tegen weer en wind in met nog een heel stuk voor de boeg en toch al wel behoorlijk uitgeput begon ik een beetje te zoeken waar Bryan was gebleven. Hij had in het begin op zich wel een goede koers in het begin, maar hij heeft opgegeven moment de directe lijn naar de aanleg plek doorkruist en kwam dus ook meer van de kant af te drijven. Hij had alleen een voordeel de luwte van de baai met bomen en een aantal grote schepen die naast de aanleg plek liggen, dus eenmaal daar aangekomen kon hij wel weer naar de kant toe komen. Toen hij bijna bij het achterste schip aankwam, kwam er een kleine zodiak aan gevaren om aan Bryan te vragen of hij het ging halen. Dat moest hem wel lukken, maar hij stuurde gelukkig die man door met zijn zodiak naar mij toe.
Ik was ondertussen nog aan het ploeteren om tegen de wind in te zwemmen, ondertussen bekaf en ontzettend warm, doordat ik mijn duikpak die ik al aan had dicht had gedaan om mijn weerstand te verkleinen. Dus de man vroeg of ik hulp kon gebruiken en in eerste instantie toen hij kwam aanvaren had ik geen flauw benul waar die man zomaar vandaan kwam. Dus ja ik had wel hulp nodig en daar was ik ook heel erg blij om dat hij het had gezien. Dus ik zat met mijn duikpak en vinnen nog aan in zijn bootje helemaal bekaf mijn kajak te slepen terwijl hij de zodiak bestuurde.
Wat bleek nu, hij is een bewoner van een van de zeilboten die in de baai lag en zijn vrouw en hij stonden het al een tijdje aan te kijken hoe wij aan het worstelen waren. Totdat zijn vrouw het niet meer zag zitten en hem beval naar ons toe te varen. Gelukkig is dat gebeurt want anders had ik waarschijnlijk mijn tank uit de boot gepakt, die om gedaan en naar de kant onderwater terug gezwommen met de kajak achter me aan slepend. Dan was ik alleen wel zeker mijn peddel en mijn grid verloren, maar waarschijnlijk was ik dan wel uit eindelijk aangekomen op het strand.

Het was me zeker een avontuur dat gelukkig goed is afgelopen

Laatste loodjes wegen het zwaarste

Hier zit ik dan op Utila wat mijn thuis is geweest voor de afgelopen 4 maanden. Het is alweer bijna tijd om naar huis te gaan, met nog iets minder dan 4 weken te gaan voordat ik weer naar huis vlieg.
Ik ben bijna klaar met mijn data collectie wat erg goed is gegaan, maar toch ook zijn tegenslagen heeft gehad.
Ik heb het hier af en toe moeilijk gevonden om mijn draai te vinden, te krijgen of terug te krijgen. Maar al met al heb ik hier tot nu toe een hele mooie tijd gehad die ook nog even doorgaat. Hele leuke nieuwe vrienden gevonden en hele mooie uitdagende duiken gemaakt. Maar toch nu het einde in zicht is zit ik hier toch met gemengde gevoelens. Gevoelens die heel graag terug willen naar het koude kikkerlandje, mijn vrienden en familie en zeker ook terug naar mijn lieve vriendin. Degene die me door dik en dun heeft gesteund en ik haar tijdens de moeilijke tijden die we samen hebben gehad terwijl ik hier zat en zij daar.
Maar aan de andere kant wil ik ook graag hier blijven om nog meer van dit prachtige leven te kunnen beleven. Ik weet dat ik zeker nog een keer in mijn leven hier naar terug kom en hopelijk gaat Im dan ook met me mee. Ik wil haar gewoon heel graag laten zien hoe het leven hier op dit kleine eilandje er aan toe gaat, zodat zij een impressie kan krijgen van mijn verblijf hier.
Als ik hier al niet naar terug keer om de baan die Rob me heeft aangeboden te nemen en hier een tijd door te brengen. Maar dat is nog ver in de toekomst dus dat zie ik tegen die tijd wel.
Eerst maar mijn stage hier af ronden en weer veilig naar huis vliegen, de vlucht en het vaarwel van het eiland zie ik nu nog wel tegen op. Ondanks dat ik hier toch ook wel terug wil, maar de vlucht gaat een hele lange zit worden. Martijn en ik zullen eerst vanaf Guatemala City naar Panama moeten vliegen om vanaf daar door te vliegen naar Madrid. Dat wordt een lange zit, gelukkig heeft Bert voor mij Lord of the Rings mee genomen van thuis dus daar moet ik dan wel door heen vliegen.
Hhm de mooiste momenten hier op het eiland blijven mij toch zeker nog vele jaren bij en er komen er nog zeker meer aan de aankomende 4 weken. Morgen ochtend bijvoorbeeld gaan we een duik maken tijdens zonsopkomst, dus dat is een behoorlijk speciale duik voor mij en eigenlijk iedereen die mee gaat. Aangezien het een afscheidsduik wordt voor de instructeurs en Dive Masters van de duikschool naast de deur van het kantoor. De jongens en meiden waar ik inmiddels goede vrienden mee ben geworden.
Ik zit er alleen wel mee dat Rob me op het moment aan het pushen is om mijn onderzoek in hele korte tijd en korte voorbereiding af te maken. Zoals vele van jullie wel weten, zo niet dan weet je het voor de toekomst, ik hou er absoluut niet van om door mensen of omstandigheden gepushed te worden. Helemaal niet als er 2 uur van te voren verwacht wordt dat ik de voorbereiding in een uur heb gedaan. Ik hou er van om dan met beschikbare personen te overleggen wat gedaan moet worden en advies te vragen, hele normale communicatie denk ik zo. Maar de laatste 2 weken wordt dat niet helemaal met dank af genomen, aangezien ik dan elke keer een gefrustreerd en sacherijnig antwoord krijg. Daarnaast probeert hij ook om het zo te spelen dat als ik een fun dive wil maken, hij mij er elke keer aan herinnerd dat er nog werk te doen is en dat ik dus ga twijfelen of ik nu wel of niet wat plezier moet gaan maken.
Dit rot gevoel komt ook een beetje doordat hij mij een tijd geleden heeft gezegd dat ik de planning aan hem moest overlaten, dat heb ik gedaan en nu wordt het op mijn bord geschoven dat ik niet actief genoeg met mijn onderzoek bezig ben. Beetje dubbel zinnig zou ik zo zeggen, iets waar ik met rob nog wel over ga praten want ik vind het niet eerlijk hoe het zomaar gaat. Ook al is hij mijn baas en mentor ik hoop toch wel met respect behandeld te worden.
Genoeg hier weer over, we gaan het hier gewoon bespreken en dan zand er over, gewoon weer verder met de andere dingen die ik nog moet doen op mijn eigen tempo en binnen de tijd die ik mezelf nog gegeven heb voor het afronden van mijn onderzoek.
Daarnaast ga ik hier ook gewoon nog lol beleven met de mensen hier om me heen en mijn geheugen vullen met de mooie momenten die nog komen gaan. Als het met water te maken heeft geniet ik er alleen maar meer van.

Groetjes vanaf Utila en we spreken mekaar snel weer

Weer een hoop gebeurt

Hey iedereen,
Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn blog bij heb gehouden. Ik vindt niet echt de mogelijkheid om ook dit er nog bij te doen. En de foto's die ik jullie heb beloofd gaat ook moeilijk worden, maar dat gaat nog wel gebeuren. Ik weet alleen nog niet of dat hier op Utila al gepost word :P:).

Maar ik heb inmiddels al weer een hele lijst met verschillende grote beesten waar ik mee heb gezwommen en tot dusver zijn dat:

Whale Skarks ( een stuk of 12 verschillende)
Manta Rays (2)
Nurse Shark
Sillky Shark
White Marlin
Spinner- & Bottlenose Dolfijnen (ben de tel kwijt)
Hawksbill & Green Turtles ( de tel nooit bijgehouden)

En daarnaast op mijn duiken hier heb ik al weer zoveel gezien, dat is echt ongelofelijk hoeveel dat en hou mooi dat is.
Bijvoorbeeld afgelopen dinsdag was ik onderzoek aan het doen voor Janneke en terwijl ik dus de data aan het opschrijven was kwam er een French Angelfish mij echt bestuderen en ook Janneke en Rob. Het grappige was dat die vis heen en weer bleef zwemmen tussen ons in.
Dezelfde dag op een andere duiklokatie, waren Rob en ik gewoon lekker een duik aan het maken toen we naar een stel French Angels keken met in de achtergrond een ontzettend grote Grouper en een grote groep blauwe visjes er omheen. Erg mooi gezicht, komt er in eens een Hawksbill Turtle naar beneden geschoten die ons kwam bekijken. Rob had zich inmiddels in het pad van de schildpad geplaatst en zo brutaal of geïnteresseerd hij was kwam hij rob even van dichtbij bekijken en zwom daarna weer verder. Alleen toen kwamen de 2 Angels weer in beeld en die reden mee op het schild. Echt zo'n mooi gezicht, jammer dat we geen camera bij ons hadden maar dat plaatje staat vast in mijn geheugen.

Verder heb ik inmiddels ook al weer mijn bijdragen geleverd aan de database voor Whale Shark, Ecoocean, ik heb namelijk op 25 april mijn eigen Whale Shark ontdekt. Bryan was zelf op het vaste land die dag en hij kon het niet halen om op de Whale Shark Tour te komen en Rob gaf mij de onderwatercamera van Bryan mee om foto's te maken. Oooh wat is dat lastig om een goede foto te krijgen met die golven, maar het is gelukt en onderwater tijdens een freedive is het me ook gelukt om een foto van onder te maken. Normaal gesproken proberen we dit soort foto's te gebruiken voor het seksen van een haai, maar mijn licht inval was niet goed dus er is niet veel van het geslacht te zien. Maar toch hebben we wel vrij positief kunnen zeggen dat het een mannetje is.
Deze 5 meter lange mannelijke haai was nog niet eerder gefotografeerd en stond dus nog niet in de database. Dus na 2 weken heb ik een bericht gekregen van Ecoocean dat het een tot dusver nog onontdekt was. Ik heb deze haai ook geadopteerd en Orion genoemd, naar het sterrenbeeld aangezien zijn dominante vlekken patroon in het identificatie vierkant 3 bij 3 is. Het id vierkant loopt vanaf de laatste kieuw tot aan het einde van de borstvin en vanaf de borstvin tot aan de eerste laterale ridge.



Verder ben ik ook bezig met mijn eigen onderzoek naar de transformatie van koraal gedomineerde riffen naar algen gedomineerde riffen en hier zijn wat foto's van de data verzameling.

Ik zal nog even opzoek gaan in mijn berichten welke foto's ik jullie beloofd heb en wat ik daarvan al heb enzo en dan ga ik kijken of ik dat dan aankomend weekend kan plaatsen. Maar ik beloof nog niks ;)

Verder is Bert (mijn vader) nu hier bij me op het eiland en we hebben het tot nu toe erg naar onze zin. Ik heb hem maandag meteen al mee genomen op de Whale Shark Tour, helaas hebben we niks gezien maar we gaan morgen weer op tour en hopelijk hebben we dan meer geluk.
Dinsdag heb ik in de morgen Janneke geholpen met haar onderzoek en met Rob een mooie duik gemaakt. En 's middags heb ik op kantoor gezeten, soms kan het niet anders.
Maar woensdag zouden we eigenlijk op Whale Shark Tour gaan, alleen de wind liet het niet toe dus zijn we maar gaan snorkelen op een van de mooiste plekjes van het eiland voor snorkelen betreft.
Vandaag zou ik eigenlijk onderzoek gaan uitvoeren, dus Rob, Bryan en ik zijn met de Utila Lodge Resort duikboot mee gegaan en bert heb ik ook meegenomen om te snorkelen. Helaas heb ik vandaag geen onderzoek kunnen doen, aangezien de locatie waar we heen wouden al bezet was en al mijn andere locaties waren de gasten al geweest. Zij duiken helaas geen 2 keer op dezelfde locatie. Maar het waren wel weer 2 mooie duiken, het is altijd lekker als je nat kan worden en bellen kunt blazen.
Helemaal in het weer dat we nu hebben de afgelopen 2 weken, het is ontzettend warm zo rond de 33°, vochtig en er staat heel weinig wind. Wat het geheel echt vies plakkerig maakt.

Met de tropische warme groeten vanaf Utila

Weer een week voorbij

Hey iedereen,
Er is weer een hoop gebeurt in mijn leven hier op het eiland.
Afgelopen zaterdag hebben we de tweede dag gehad op de Noordzijde van het eiland om daar een hele dag te duiken en onderzoek te doen naar Coral Bleaching. Dit is het onderzoek van Janneke en ik heb haar mee om data te verzamelen. Ooh wat is dat leuk om de hele dag aan de Noordzijde te zitten en te duiken, want de duik locaties zijn veel mooier dan de zuidzijde van het eiland. Voornamelijk omdat je er normaal niet veel duikt met een duikschool, maar ook vanwege de formaties van de koraalriffen en de onderliggende steen formaties. Met tunnels door de riffen heen, grote drop offs en zoveel meer.
De noordzijde is ook beter, aangezien dat de kant is waar de Whale Sharks kunt vinden. En ze zijn meer dan 6 weken weg geweest, niemand op het eiland zelfs de vissers die verder uit de kust gaan, maar ze zijn weer terug :).
Helaas heb ik er tot nu toe sinds ze terug zijn nog maar met 1 gezwommen van de 10 gerapporteerde, maar ik heb wel afgelopen zaterdag gezwommen met een Sailfish. Ik heb hier helaas geen foto's van aangezien ik zelf geen onderwater camera heb, daarin tegen heeft Bryan die wel maar hij lag te laat in het water en heeft de Sailfish niet gezien, dus ook geen foto's :(
Om met zo'n beest te snorkelen is echt een totale andere ervaring dan ik al had met duiken op koraal riffen of het freediven met Whale Sharks, ook al was ik aan het snorkelen met de vis het is toch vreemd om met een jagende vis in het water te zijn. De visjes waar de Sailfish op aan het jagen was zaten aan de oppervlakte en sprongen uit het water als de Sailfish een aanval maakten, dat konden we zien vanaf de boot. Door dat ze aan de oppervlakte zaten en de Sailfish dus ook zag de kapitein het zeil boven het water uitsteken.
Nu ga ik eindelijk in deze week beginnen met mijn eigen data collectie. Ik heb vandaag al wel 2 redelijke testruns gedaan en eigenlijk was de laatste duik al data collectie. Maar ik was vergeten om mijn masker te behandelen tegen het beslaan van het vizier, dus ik zag geen klap en hebben we die duik half data vergaard en half een fundive van gemaakt. Het mooie was dat er een ontzettend mooie Eagle Ray voorbij zwom, en net als elke vrij zwemmenden roggen vliegen ze heel kalm en gracieus door het water heen. echt weer een prachtig dier om mee in het water te zijn.
Nu beloof ik jullie alweer een tijdje om foto's te uploaden, maar ik kan er nog niet echt de tijd voor vinden om ze te uploaden in mijn soms wat chaotische schema. Maar ik zal echt van dit weekend proberen wat mooie foto's er op te zetten.

Verder vindt ik het erg leuk om de reacties van jullie te lezen, maar dan moeten ze niet elke keer van de zelfde personen komen. Het kan ook gewoon zijn dat jullie de enige zijn die mijn blog echt actief bijhouden en mijn vrienden er niet erg geïntereseerd zijn in mijn belevenissen. Jammer dat ik niet weet hoe je hier een bezoekersteller op kan zetten, weet jij het wel post het dan in een berichtje :)

Werken is saai of toch niet??

Het is alweer een tijd geleden dat ik iets op mijn blog geplaatst hebt, voornamelijk door dat ik heel veel van mijn tijd heb gestoken in het afmaken van mijn literatuur onderzoek en de voorbereiding voor mijn veld onderzoek.
Maar ik ben er bijna mee klaar en ik begin volgende week met de data collectie. Oh ik zie daar echt naar uit, minder tijd in het kantoor doorbrengen en meer tijd op het water en zeker onderwater. Twee dingen dat ik echt geweldig vindt.
Na het aanbod van Rob te hebben gekregen en er ook aan herinnerd te worden keer op keer, heeft hij mij ook aangeboden om me ontzettend te helpen met mijn verslag. Hij wil het, nadat het klaar is natuurlijk, opsturen aan zijn vrouw om het na te laten kijken op spelling en grammatica om het te kunnen publiceren voor het onderzoekscentrum. Iets waar ik eigenlijk wel van had kunnen dromen, maar hij heeft er erg veel vertrouwen in dat mijn onderzoek een mooie publicatie gaat opleveren en daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen.

Verder heb ik gister met Janneke, Rob, Bryan Steve en Emmely de hele dag op een boot gezeten aan de noordkant van het eiland om Janneke te helpen om haar data collectie. Kort gezegd zijn we sochtens vertrokken met zijn achten, 7 duikers en de kapitein, met een boot vol met duik tanks en zo om de data collectie te kunnen doen.
OOh wat is dat leuk om te doen zeg, tijdens de duik naar niks anders kijken dan de grote en de verschillende soorten koralen die hier groeien. En als die data opschrijven en door naar de volgende duiksite. We hebben gister 4 duiken gemaakt, vandaar zoveel tanks, op allemaal sites waar ik nog nooit had gedoken. Het zijn totaal geen diepe duiken maar wel erg vermoeiend.
We moesten langs een 10 m lijn het sterftepercentages opschrijven de verschillende koraal soorten, we hadden onderwater ID plaatjes bij ons met de code, daarnaast de grote van het koraal en recruits moesten we ook opzoeken onder de lijn. Maar ook moesten we opschrijven of we ziektes of verbleking tegen kwamen.

Nu is Janneke haar onderzoek gefocust op koraal verbleking, terwijl ik met mijn onderzoek naar bedekkingspercentage van algen op het rif. Dit is eigenlijk een veel groter probleem dan de verbleking aangezien dat seizoensgebonden is rond Utila. De algen groei aan de andere hand is een probleem dat ontstaan is door een verhoogd nutriënten level in de oceaan en overbevissing van Groupers en andere rif vissen en daarnaast ook nog weer de afwezigheid van zee-egels. Die zijn in '84 massaal dood gegaan in het Caribisch gebied door een dodelijke ziekte, zee-egels zijn grote consumenten van algen op het rif en aangezien ze er nu bijna niet meer zijn hebben de algen vrij spel.
Nu wil ik hier dus een monitoringsprogramma voor opgaan stellen om verder onderzoek er naar te laten doen en misschien zelf er uit eindelijk weer mee verder te gaan.
Wil je meer weten over mijn onderzoek mail me dan, dan zal ik het nog verder uitleggen.

Verder mis ik de Whale Sharks, ze zijn door ons voor het laatst gezien op de 15de van Maart en rond het eiland op de 24ste van Maart. Sinds dien geen enkel spoor van ze te ontdekken. Het heeft me wel wat meer tijd gegeven om met mijn onderzoek verder te gaan, maar ik mis ze zeker. Het is gewoon zo magisch om met ze te kunnen zwemmen en naar ze toe te free diven.
Laat ze maar weer heel snel komen.

Thanks Guys

Hey iedereen,
Ik heb vandaag een grote envelop gekregen via de post van Im, haar kadotje voor mijn verjaardag.
Nu zit er in de envelop 1 grote verjaardagskaart waar in staat dat dit nog niet alles is, dus ik kijk verder in de envelop en ja hoor er zit nog meer in.
Wel om precies te zijn nog 32 andere kaarten van verschillende vrienden van mij, allemaal kennen ze me door de vereniging en ze hebben alle 2 dingen gemeen. Ze feliciteren me allen op hun eigen manier en ze herinneren me allen met verschillende bijschriften van gebeurtenissen of karaktereigenschappen.
OOh dank jullie allemaal jongens en meiden, ik vindt het echt een leuk kado om te krijgen. En ik wil Imke met name bedanken voor het opzetten van dit leuke idee. Het is top dat jullie toch aan mij blijven denken terwijl ik hier zit en ik vindt het fijn om aan al die kleine dingen herinnerd te worden die we in de vereniging hebben mee gemaakt.

Ik kom zeker terug om het ITT te leiden, maar ik kan er zeker een goede portie hulp bij gebruiken. Helemaal omdat ik hier nog wel een tijdje zit, maar ik zie het alleen als een extra uitdaging. EN daar hou ik van, het houdt mij bezig en ik leer er alleen maar meer van.

Tot heel snel en TOT SOOS!!

PS: Jullie zijn gister een uur vooruit de tijd in gegaan en ik ben blijven zitten in de tijd, dus in plaats van 7 uur tijd verschil is het nu dus 8 uur tijdverschil. Behoorlijk vreemd om er over na te denken, maar in Honduras is het vorig jaar geprobeerd om de tijd te verzetten maar dat heeft totaal geen effect gehad.

Step by Step

Hey iedereen,
Het is nu 4 dagen geleden dat ik weer een berichtje schrijf en dit is niet zomaar een berichtje.
Maar ik zal het kort houden, ook al kan ik er pagina's mee vullen en nog jaren over kan fantaseren.

Ik zit nu net 6 weken op het eiland en mijn verjaardag komt er heel snel aan, maar er is vandaag op een van mijn laatste dagen als een 20 jarige iets ontzettend moois overkomen.
Natuurlijk alleen al het feit dat ik hier op het eiland zit en onderzoek ga doen naar een ecologisch onderdeel van koraalriffen, iets wat ik ontzettend graag wil. Maar lees en huiver.

Rob, hoofd van het centrum, is nog geen dag terug van 3 weken in de VS om daar presentaties te geven op Universiteiten en Colleges over wat we hier doen op het centrum en over de biologie van de Whale Sharks.
Nu in die 3 weken heb ik een grotendeels van de taken van Rob overgenomen en mijn onderzoeksvoorstel afgemaakt. En nu is Rob zo onder de indruk van het werk dat ik hier verricht heb in zijn afwezigheid en wat ik in mijn onderzoeksvoorstel heb staan. Dat hij mij heeft gevraagd wat ik na mijn studie ga doen en hoelang dat allemaal nog ongeveer gaat duren.
Dit zag ik dus echt niet aankomen, mede door de tijd dat ik hier op het eiland pas zit. Maar ik heb in de laatste paar dagen dat ik 20 ben een baan aangeboden gekregen voor na mijn studie hier op het centrum als hoofd van onderzoek.
Op het moment leef ik in een surrealistische wereld, maar wat een mooie wereld is dit.

Verder komt er waarschijnlijk nog een andere droom van me uit hier op Utila, eerst al gezwommen met Manta Rays. En nu komt een van mijn minder bekende dromen uit in mei als het goed is, in ieder het komt heel dichtbij het gene dat ik al langere tijd eigenlijk zou willen hebben. Mijn andere droom waar heel weinig mensen eigenlijk van afweten is dan eigenlijk ook om mijn eigen tv programma te hebben op Discovery, Animal of Natural Geographic. Net zoals de wijle Steve Urwin, oke niet te grootmoedig worden.
Nu vraag je waarschijnlijk al weer af waar ik nu weer over aan het ratelen ben, maar tijdens Rob zijn verblijf in de VS heeft hij het voor elkaar gekregen, en vraag me niet hoe, om Discovery Channel naar Utila te laten komen in Mei om opname te maken voor de Shark Week. Dus er is een grote mogelijkheid dat ik dan ook op tv zal verschijnen. Verder nieuws hierover komt nog, oh en MONDJE DICHT hierover aan andere want ik ben iets te voorbarig geweest om het te posten.

Step by step kom ik er wel en wat een mooi toekomst beeld
Ik wil jullie alle bedanken voor de leuke reacties en dat je bijhoudt wat ik hier aan de andere kant van de wereld uitspook.

Hhm nu wou ik het kort houden en dat is alsnog weer niet gelukt, maar ja zulke onderwerpen zijn ook niet in 1 zin te beschrijven:)
Groetjes vanaf het surrealistische "wereld" eiland genaamd Utila

Nog 5 dagen te gaan

Ik heb al een tijdje niks meer gepubliceerd, ik heb een hoop beleeft weer tussen door maar kon er niet echt iets leuks van maken. Maar ik heb nu wel weer wat afwisseling nodig in mijn werk.

Om mijn moeders vraag te beantwoorden wat een boil is, wel een boil of toe wel een fish boil is het gene waar we naar op zoek gaan als opzoek gaan naar Whale Sharks. De Boil is eigenlijk een groep tonijnen die plankton en andere kleine visjes uit de diepte omhoog zwemmen, het lijkt ontzettend veel op wat een schaapsherder doet. Maar de tonijn houdt dan de plankton/visjes soep gevangen aan de oppervlakte waar ze dan met zijn allen als een gekte door heen schieten om zich te kunnen voeren op dit microscopische voer. En dit spektakel doet er voor zorgen dat het water oppervlak lijkt als of het kookt, vandaar boil.
Foto's komen nog hier van.

Het is ook nog maar 5 dagen voordat ik weer een jaartje ouder. Weer een nieuwe ervaring voor mij, niet het feit dat ik een jaar ouder. Maar het is het feit dat ik een jaar ouder wordt in het buitenland, wat weer een nieuwe ervaring is voor mij.
Nu heb ik op mijn verlanglijst de Mares Nemo Excell duikcomputer, die heb ik eindelijk binnen. Ik heb er 3 weken op moeten wachten voordat ik hem eindelijk in mijn handen had. Gedoe om alle duik spullen van de duik shop door de douane te krijgen en het weer zat niet mee en de levering moest van Roatan komen en dat heeft ook nog weer een paar dagen geduurd voordat het hier weer heen kwam. Maar ik heb hem en daar gaat het om en oooh wat een prachtige pols duikcomputer.

Ik heb hem al uitgetest en dat was meteen ook een test om te kijken of ik weer mijn sinussen kon klaren. Je zult je wel afvragen hoe dat zo.
Nou ik was er verkouden en afgelopen zaterdag hadden we een Whale Shark tour. Tijdens de tour gingen we snorkelen en ik heb mijn freedive iets te ver gepushed, ik kon mijn voorhoofdsholte niet goed klaren en is er door de onderdruk daar binnen een bloedvat gesprongen. Toen ik boven kwam voelde ik meteen dat er iets niet goed zat, dus deed me duikbril af om te kijken wat er nu was gebeurt zat er bloed in mijn masker.
Na een paar dagen rust te hebben genomen van snorkelen, drank en roken en na een lading vitamine en goede nachtrust heb ik het toch maar weer geprobeerd gister middag.
En ja hoor alles ging gelukkig weer goed, ik kon weer mijn sinussen klaren want mijn verkoudheid is ontzettend verminderd en mijn horloge is echt heerlijk onderwater. Boven water trouwens ook.
Het horloge heeft een heleboel verschillende menu's, waaronder perslucht duiken, verrijkte lucht duiken (NITROX of EAN) en een freedive mode. Ik ben er erg blij mee.

Verder gaat het hier lekker, ik begin steeds drukker bezig te zijn met mijn onderzoek. Ik heb mijn onderzoeksvoorstel afgelopen weekend afgemaakt en ben deze week bezig met mezelf aan het inlezen en wat onderzoek in boeken aan het doen over een aantal sub vragen.
En ik hoop volgende week te gaan beginnen met de data verzameling. Misschien vraag je je nog steeds af waar ik nu weer over het ratelen ben, ik heb geloof ik nog niet verteld wat ik nu eigenlijk ga onderzoeken. Nu heb ik een voorstel opgesteld om onderzoek te doen naar de transformatie van koraal gedomineerde riffen naar algen gedomineerde riffen, kort gezegd ik ga onderwater onkruid onderzoeken dat het koraal overwoekerd en het koraal doet verstikken.

Om andere nieuwtjes te melden, Imke heeft een stage plaats in het dolfinarium. En ik heb afgelopen zaterdag samen met Bottlenose Dolfins gezwommen en vrijdag ook een heleboel Spinners gezien. Niet mee gezwommen want Spinners zijn niet echt geïnteresseerd in sea-monkeys, maar soms wel in de boot. En dat is waarschijnlijk iets waar zij ook mee gaat werken, ik vindt het dus ontzettend leuk dat ik er mee in het wild gezwommen heb en zij er mee gaat werken.
Vrijdag ben ik ook het water in gegaan met een Silky Shark, wauw wat een ervaring om met een 5ft vleesetende haai in het water te liggen. Hij uitvogelen wat wij waren en wij waren aan het kijken hoe hij dat deed.

Ik zal binnenkort hier allemaal foto's van op mijn blog zetten, maar Bryan zijn computer is vandaag min of meer opgeblazen door een power surge. Die we deze week veel hebben doordat het paasvakantie is en het op het eiland een grote chaos is en ook erg veel stroom wordt opgevraagd.

Fijne Paasdagen alvast en hier is het feest Samente Santa al begonnen, de hele week is het hier 1 grote chaos met de hele dag door heel veel mensen, drank en muziek om gek van te worden.

Verlanglijst de uitleg

Hallo iedereen,
Zoals jullie wel weten ben ik over 25 dagen jarig en voor de mensen die dat nog niet wisten het is de 25ste van Maart. Dan wordt ik alweer 21 en nu heb ik in de balk hiernaast een verlanglijstje opgesteld.
Het is de bedoeling dat, als mensen dat willen een kleine bijdragen willen maken aan deze verlanglijst. Waarom?? Omdat de post er erg lang over doet om op dit eiland te komen, dus als je een deze dagen iets opstuurt dan zal het hoogst waarschijnlijk na mijn verjaardag pas aankomen en met een beetje ongeluk pas als ik alweer terug ben in Nederland. En dat zou zonde zijn van jullie moeite, dus stel ik voor dat jullie een bijdragen doen op mijn bankrekening zodat ik van dat geld zelf wat cadeautjes kan kopen. Ik weet dat het minder leuk is als je geld doneert, maar het is deze verjaardag wel het makkelijkste. Nu heb ik vandaag al een aanbetaling gedaan op de Mares Excell Dive computer Whrist watch en daar zal het meerde deel van de donaties heen gaan. Want de duik opleiding zal ik met een grote korting kunnen krijgen van mijn baas :P:).

Oke als je dus een donatie wilt doen, kan je dit over maken op bank rekening nummer 823987647 tav Ritsert Hendriksen te Leeuwarden.

Mocht je dit helemaal niks vinden en het niet erg vinden om een cadeautje op te sturen met het risico dat het heel veel later aankomt, stuur het dan op naar:
WSORC C/O Roatan Charters 12251 Curley Rd. San Antonio, FL 33576 tav Ritsert Hendriksen

Alvast bedankt en ik wens iedereen een fijne dag toe in waar dan ook in de wereld.
Groeten Ritsert

Another great day at the Office

Afgelopen woensdag was echt een geweldige dag, 's ochtends weer aan mijn onderzoeksopzet gewerkt en zo nog andere dingen op kantoor gedaan. Om vervolgens in de middag weer uit te varen met een volle boot. Er was in de ochtend al een Whale shark gezien op de noord oost zijden van het eiland. Dus wij gingen met volle moed de toch te gemoed, het weer was niet al te best ontzettend vochtig en bewolkt. Na een uur op het water gezocht te hebben klaarde het gelukkig weer op. Heerlijk zonnetje niet al te hoge golven en een lekkere zeebries.
Na het vinden van een Boil en ook een Whale Shark er in, is de eerste groep te water gegaan. Helaas was de haai voordat ik het water in kon gaan alweer weg gedoken, maar na wat goed zoek werk van de kapitein vonden we haar toch weer en konden de 2de groep en ik ook met haar zwemmen. Na haar nogmaals kwijt te zijn geraakt zijn we verder op zoek gegaan. Dit keer alleen om een andere haai tegen te komen, erg mooi om ook met deze te kunnen zwemmen.
Op gegeven moment legt de kapitein het schip zo in het water dat de groep die te water gaat precies in de vaar richting van een haai terecht komt, schreeuwt er iemand vanaf de boeg dat er daar ook nog eentje zwemt. En verdomt die zwom er ook nog. Helaas hebben we niet in het water gelegen met 2 haaien in het zicht, het blijven individuele migratie vissen, dus de groep die in het water lag ging er weer uit omdat ze de 2de haai kwijt waren geraakt. Moest de 2de groep zich klaar maken om er in te gaan, op het moment dat we bij de boil aan kwamen en het waren er meerdere die in de buurt waren. Toen we bijna aankwamen waar de haai aan het voeden was zwom ie verticaal in het water, Utila is de enige plaats in de wereld waar ze dat doen door de grote concentratie plankton in het water. Nu zuigt een Whale Shark zijn voedsel gewoon zijn mond in en filtert het op zijn kieuwen die daar speciaal voor zijn aangepast. Toen we dus het water in gingen en ik uit het bellen gordijn van mezelf en de boot kwam zwom ik bijna op tegen Big Jim die dus verticaal aan het voeden was. Wat een ervaring om zo van uit het niets bijna tegen de onder kant van de ongeveer 4,5 ft brede mond aan te zwemmen. Na een tijdje bij hem te hebben gehangen en rond te zwemmen dook hij weer weg, dus weer terug naar de boot. Toen we weer het water in konden, normaal gesproken gaan er 2 staff leden te water waarvan in ieder geval 1 Dive Master, lag ik alleen in het water met een groep van 6 gasten. Ik leiden de groep naar "Big Jim", om met 1 arm uit het water te zwemmen is toch zwaar ook al zwem je alleen met je benen. Toen ik naast Big Jim zwom kreeg ik in mijn linker oog hoek iets anders in beeld, dus ik met mijn afgeleide hoofd kijk er naar en blijkt er 2 manta roggen verder op te zwemmen. Ik was de hele Whale Shark en de groep eigenlijk vergeten en niet meer in zicht, ik zwem dus richting de manta's, ooh wauw wat een prachtige vissen nog sierlijker dan een Whale Shark eigenlijk, kijk ik weer eens naar rechts blijken Big Jim plus de toeristen een heel stuk van mij afgezwommen te zijn. Dus ik heb helaas mijn zwem toch met de manta's op gegeven voor de typische Know All arrogante Amerikanen, maar wauw wat een dag. Zwemmen met 3 verschillende Whale Sharks en 2 manta's in 11 van de 13 zwemtochten die dag.
PPf wat was ik uitgeput, want hoe sierlijk een Whale Shark ook mag zwemmen met een staart van bijna 2 meter gaan ze toch behoorlijk snel door het water en om dat 11 keer te doen in 2 uur tijd vergt veel van je energie. De snelheid heeft ook te maken met de opbouw van de huid, maar dat is nu te technisch.
Sorry als het niet begrijpelijk geschreven is, maar dat komt doordat ik nog steeds in een euforische roes verkeer als ik terug denk aan deze dag. Maar dat mag ook wel want dit is een dag van mijn dromen en die is uitgekomen, hopelijk beleef ik die droom hier nog vaker.

Afgelopen weekend

Hey iedereen,
Het is weer een paar dagen geleden dat ik wat heb geposted, dus hier is weer een nieuw berichtje.
Jullie zullen je wel afvragen wat ik dit weekend heb gedaan, in Nederland zou ik meestal in Leeuwarden daar wat achterstallig werk doen en zo. Nah hier op Utila is het heel anders, om maar eens te beginnen met vrijdag.
Vrijdag begon de dag eigenlijk meteen met werken, nu wordt ik hier standaard rond 7.30 wakker dus kan ik rustig opstaan en naar het kantoor te lopen om daar aan mijn werk te beginnen. Dat zijn voornamelijk mail checken en stageverslagen schrijven.
Het leukste gedeelte van deze dag was eigenlijk net voor de lunch tot aan het einde van de middag. Nu weten jullie allen wel dat ik 25 maart jarig ben en dat ik dan 21 word, nu is dit niet zomaar een leeftijd en toch ook weer wel :P. Maar het is zeker speciaal voor mij, aangezien het mijn eerste verjaardag dat ik kan herinneren in het buitenland. En dit is niet zomaar in het buitenland, dit zijn de tropen. Om terug te komen waar ik was gebleven, ik ben wat duikshops langs geweest op zoek naar een duikcomputer voor om mijn pols. Nu heb ik deze gevonden en ik wil deze heel graag door de uitgebreide mogelijkheden voor nu en in de toekomst. Ik zal nog een verlanglijstje op mijn blog plaatsen wat het gene dat ik graag wil hebben voor mijn verjaardag.
Maar om verder te gaan met mijn vrijdag, in de middag zijn we met zijn 4e op weg gegaan naar Rose. Rose is een van de 4 enige Master Gardeners op de wereld, je zult je wel afvragen wat doen 4 mannen met een groot geleerde in tuinieren. Nou zij is tuinder in een koraal tuin, waar ze haar wereldtuin bij houdt, koraal aanplant, transporteert, onkruid in de vorm van alge wied. En Rob, Bryan en ik heb haar daarbij geholpen, Martijn niet want hij heeft een oorontsteking.
Oh wat is dat een leuk werkje, voornamelijk omdat het rif waar deze tuin is gelokaliseerd dicht bij de kust ligt en je er dus zo heen kan snorkelen. Maar daarnaast zit er een diepe drop off aan het einde van het rif waar je zo lekker kan free diven, Bryan heeft mij al belooft dat hij daar vaker heen wilt om te helpen, lekker in het water liggen en te trainen voor het free diven dat moet gebeuren bij de whale shark tour. Zo dat zijn dus weer 3 vliegen in 1 klap.
Zaterdag ochtend, ja we werken maandag tot en met zaterdag en soms ook wel op zondag, hebben Martijn en ik de Whale Shark Awarenes cours gevolgd er leerzaam. Maar wel erg vreemd om op zaterdag in de les te zitten en een toets te maken, de toets stelde niet heel veel voor maar toch.
Smiddag´s zijn we op de whale Shark tour gegaan, helaas hebben we niks kunnen vinden op na de maaginhoud van een aantal opvarende. De passaat wind blies erg hard, waardoor er hoge golven waren. Het schip waar we op voeren is de Neptun en dat is een schip van 7 meter met een enkele jet aandrijving, nu zeg de kapitein dat het een grote jetski is bij rustige zee. Maar worden de golfen groter dan is het net een grote surf plank met een motor er op.
Daarnaast besloot de kapitein om een van de Dive masters van Bay Island Colloge of Diving nat te maken door extra schuin op en af de golfen te varen, dit pakt alleen niet helemaal lekker voor de rest van de passagiers uit. Maar ooh wat is het heerlijk om op het water te varen ondanks de hoge golfen.
Zondag zijn Martijn en ik verhuisd van ons hostel Sea Sides naar een vaste plaats genaamd Country Side waar we nu een aparte kamer hebben. Maar na het verhuizen zijn we te voet het eiland nog maar eens verder gaan verkennen, dus wij gaan behoorlijk onvoorbereid op camera´s en verrekijker op pad om op zoek te gaan naar slangen, hagedissen en vogels op het eiland. Nu zijn we zo ver gelopen dat op het noord strand aan zijn gekomen, het eiland is zelf 4 miles breed en 11 miles lang ter indicatie, voordat we eigenlijk halverwege waren kwamen we een man tegen op een quad. Na een kort gesprek dat wij vrijwel de enige toeristen waren die ook de andere kant van het eiland kwamen bekijken en de natuur op het eiland. Dus hij nodigde ons uit om bij heb langs te komen en een koud drankje komen te doen, nu kregen we de beschrijving om naar een huis te gaan waar muziek vandaan kwam. Dus wij net voor het strand en horen we muziek, dus wij er op af blijkt het een hele andere man te zijn dan dat we hadden ontmoet. Maar we mochten alsnog omhoog komen om koud water te drinken onze flessen weer te laten vullen, bij te komen met een heel mooi uitzicht en hij had nog een hele tros appel bananen over die we op mochten eten aangezien hij er genoeg van had gehad. Dus wij gaan weer verder over het strand richting het oosten om zo rond Pumpkin Hill te lopen om zo weer terug te komen bij het dorp. Ik vermoed dat we zo´n kleine 10 miles hebben gelopen in 6 uur tijd waarvan minstens 1,5 uur fotograferen en uitrusten bij de man. Oh deze man is trouwens een gepensioneerde van Bay Island Conservation Association of toe wel BICA en hij kon ons veel vertellen over hun programma en het eiland.
Maar 6 uur onder weg en toen zijn we weer aangekomen bij onze appartementen, alleen 6 uur lopen zonder sokken in sportschoenen leverde groten blaren op. Savonds hadden we een presentatie over de Whale Shark en voordat begon heb ik wat aloë verra geplukt in de buurt van het kantoor en er op gesmeerd wat de open blaren goed heeft geholpen met genezen.
Maandag ben ik begonnen met het schrijven van een onderzoeksopzet, waar ik nog niet helemaal zeker van ben om het uit te gaan voeren. Maar daar moet ik nog wat gesprekken over voeren met Bryan.
Maar smiddags was het hoogte punt van mijn dag, want toen zijn we weer uitgevaren voor de Whale Shark tour. Waar ik voor het eerste de briefing moest doen aan een groep van 16 amerikanen. Nadat we GPS coördinaten hadden door gekregen van een van de ochtend duikboten die al een Whale Shark gezien hadden zijn wij er op afgevaren om op zoek te gaan of ze nog in de buurt was. En ja hoor na een uurtje varen kwamen we haar tegen aan de noord kant van het eiland. Dus wij gaan er in en ooh wat een beauty, zo groot zo sierlijk hoe ze beweegt. Een 7 meter vrouw zwem je niet vaak naast of onder, want ik ben tijdens het zwemmen naar beneden gedoken om haar van dichterbij te bekijken en onder haar staart om haar seks te kunnen bepalen. Na de 3de zwem tocht heb ik een referentie stok van de boot mee genomen om een foto te laten maken met mij in de foto met de referentie stok zo dicht mogelijk bij haar lichaam, alleen deze pogingen zijn mislukt want op de foto lijkt ze maar 2x zo lang als dat ik ben van kop tot de punt van mijn vinnen.
Maar na 5 of 6 zwem tochten is zij bij ons weg gegaan en zijn we maar weer terug gegaan naar de haven.

Groeten van af het tropische eiland, Senior Blanco

Foto's, geschiedenis en weer duiken na 4 jaar

Hier zijn de foto's die ik jullie beloofd heb.


















De geschiedenis van het eiland, ik wil jullie dit meegeven om jullie ook wat andere dingen te vertellen over het eiland waar Martijn en ik op verblijven. Wel het is gevormd is door een vulkaan en het rif er om heen is zo erg gaan groeien dat er een atol is ontstaan, door het wegzinken van Pumpkin Hill is het rif om hoog gekomen en heeft het Utila gevormd. En vandaag heb ik bij Pumpkin Hill Be gesnorkeld na het zoeken van een Whale Shark, die we helaas niet hebben gevonden.
Je zult je wel afvragen hoe vind je nou een Whale Shark met een boot, wel eigenlijk ga je niet op zoek naar de haai zelf maar naar een "fish boil". Dit houdt in dat er een school Black fin Tuna het plankton en andere kleine visjes gevangen onder het water oppervlak. Dan springen de tonijnen als een gekte allemaal omhoog waardoor het lijkt als of het water op die plek kookt. Nu lijkt het dat ik afdwaal waar ik altijd heel goed in ben, maar dat is niet zo want de Whale Shark profiteert hier gewoon van mee omdat alles op een hoop zit dus hij hoeft er alleen nog maar door heen te zwemmen en alles naar binnen te zuigen.
Naast dit alles is er ook nog de geschiedenis van de eilanders waarom men hier engels spreekt. Nu is dit van origine een Hondurees eiland geweest, maar in de de koloniale tijd zijn de spanjaarden hier gekomen en hebben het hele eiland een kopje kleiner gemaakt en zijn daarna vertrokken zonder iets achter te laten, hooguit dat ze wat grote hardhouten bomen hebben gekapt voor een nieuwe mast of giek.
Nadat het eiland een tijd heeft leeg gestaan hebben een stuk of 7 families van de Cayman eilanden het ingenomen die eerst op de Cays zijn gaan wonen, maar later toch maar op het "vaste (ei)land". Hierdoor is de voertaal van het eiland echt caribisch engelstalig, wat ik moeilijk vind om te verstaan. But boy it sounds great en als ik goed luister dan versta ik het ook wel.

Vandaag ben ik samen met Rob en Bryan wezen duiken, zodat zij kunnen zien hoe ik me gedraag in het water. Nu zijn we dus vandaag gaan duiken en ik ben begonnen met te weinig lood, waardoor ik eigenlijk de gehele duik onderste boven heb gezwommen. Bewoog ik me niet dan dreef ik gewoon weer omhoog. Nu is dit een behoorlijk probleem geweest tijdens mijn duik omdat ik eigenlijk de hele tijd tegen de opwaartse druk zat te vechten. Helemaal tijdens de opstijging was het wat moeilijk, aangezien ik sneller dan verwacht omhoog kwam, maar gelukkig had ik nog 2 buddy's bij me die mij vastgrepen om als lood voor me te dienen. De safety stop was alsnog een probleem om op 3 meter voor 3 minuten te blijven is moeilijk en helemaal omdat ik daar heel veel zuurstof moest gebruiken. Wat uiteindelijk betekende dat ik aan de lucht van bryan boven water ben gekomen.
De tweede duik ben ik met 20 pounds het water in gegaan in plaats van 8. Dus deze duik ging stukken beter en ooh Boy wat is het mooi hier onderwater. Een prachtig stuk aflopende koraalriffen met er tussen valijen met zand er in zo je zwemt dat echt door een gang van koraal :P.
Het is weer heerlijk om na 4 jaar weer eens te duiken en ik weet al dat dit absoluut niet de laatste duik hier zal zijn op dit eiland.

First day of "work"

Het vervolg van gister, the story of Senior Blanco goes on :P zoal ik werd genoemd in de bus door de meid die voor ons zat.

Vandaag zouden we de ontmoeting hebben met de mensen van het AWARE project, alleen de jongens waren ons vergeten hoe laat we bij het WSORC moesten zijn. Dus wij zijn netjes om 9 uur aangekomen om te kijken hoelaat het zou zijn, stonden we voor een gesloten deur. Dus wij besloten om nog maar eens verder het eiland te ontdekken en op zoek te gaan naar iguana's en op zoek naar een huur huisje. Nadat we bij een van de rentals langs waren geweest en ons verteld werd dat de manager in het dorp haar zaken aan het regelen was. We kregen te horen dat we het later in de middag nog maar eens moesten proberen, dus zijn wij weer verder gegaan de "highlands" te verkennen en zijn toen bij het Iguana station uit gekomen. Nadat we daar hebben gevraagd wat voor een soort een van de gevonden, werden we verteld dat we wel even rond mochten kijken. Toen kwam er een vrouw naar ons toe met de vraag of ze ons kon helpen en te vertellen dat het station gesloten was en dat ze in een vergadering zaten. Dus wij zijn min of meer weggestuurd, dus wij dachten laten we dan maar weer kijken of Rob en Bryan al weer op het centrum zaten.
Onderweg werden we opgegeven moment lastig gevallen door een buggy, waar er een hoop van rond rijden net als golfkarretjes en brommers. Dus wij hadden zoiets van vent je kan er makkelijk langs, tot dat we eens goed omkeken welke idioot ons lastig viel. Bleken het Rob, Bryan en Steve te zijn. Steve is onderzoeker op het gebied van Mangroven bossen hier op het eiland. Nadat we zijn ingestapt werden we over het eiland rond gereden en lieten Rob en Steve ons de oost kant zien, wauw wat een prachtig stuk alleen zo jammer dat er zo veel kavels en huizen te koop staan voor rijke lui.
Na de rit zijn we eerst nog op Steve's zijn "kantoor" geweest en hebben we het wat over zijn organisatie gehad en over de mangroven en koraalriffen, aangezien dit nauw verband met elkaar heeft.
Het WSORC, Iguana station en nog een aantal andere organisaties werken hier samen onder het AWARE project en delen hun informatie over hun eigen specialiteiten met de andere organisaties.
Na deze reis en ontmoeting zijn we toch weer op het WSORC beland waar we de vraag kregen om mee uit te varen op zoek naar de Illusive Whale Shark. Dus ik spullen bij het hostel halen, kom ik terug blijkt het niet door te gaan omdat er een aantal opvarenden hadden afgezegd. He tis namelijk zo dat er minimaal 6 betalende opvarende moeten zijn om uit te kunnen varen.
Dus als vervanging kregen we de opdracht om een van de ramen op nieuw in te richten met het aantal sightings weer te geven voor de toeristen.
Smiddag zijn we nog wezen snorkelen omdat er een Nurse Shark onder de dock lag van het onderzoeks centrum, terwijl wij aan het snorkelen waren kwam ik nog een koffervisje tegen en Martijn een groene Murene, een rog en een barracuda tegen.
En vanavond is er live muziek in een van de cafés langs de hoofdweg, dus daar zijn wij vanaf nu te vinden.
Foto's zal ik binnenkort posten, want dat duurt wat langer door de traagheid van het draadloze internet.
Adios, Senior Blanco

2de dag reizen + dagje werken

Zo na een goede nachtrust en een dag weer aan de slag te zijn geweest komt hier de rest van de reis nog plus de eerste dag die Martijn en ik hebben meegemaakt.
De bus reis was echt heel vreemd, je denkt een bus kan altijd wel goed gaan. Nou heb ik nog niet verteld of misschien al wel, maar de Hondureanen doen alles op de spaanse manier; manjana manjana maar dan met de franse slag er bij.
Toen we met de bus vertrokken vanaf San Pedro kwam er meteen een man mee die in het spaans een verhaal ophield over hoe het zat met ziektes en daarom had hij een hele dokters tas mee met van alles en nog wat aan pillen en spuiten die mensen dus zo konden kopen. De man praten alleen zo hard, ook om boven het geluid van de motor uit te komen, maar volgens mij om ook van zijn paracetamol af te komen want je kreeg er echt hoofdpijn van. Tijdens dit verhaal reden we met de bus dus een "tol" weg op. Nu zijn de wegen hier meer gaten en scheuren dan echt asfalt, dus dan denk je tol weg fijn. Nou dat heb ik geweten, het was net als of we van het stenen tijdperk wegen op de Belgische wegen terecht kwamen alleen dan nog 3 keer erger.
Dus met een oude Mercedes bus de bergen in over een weg waar de Belgen over kunnen dromen om hun wegen nog slechter te krijgen. Wat een prachtig uitzicht heb je hier in de bergen, ontzettend groen heel veel palmen en mango bomen waar wij nog lang geen kaas van gegeten hebben. Zou je die in het hof van eden hebben neergezet naast die verdoemde appel boom dan had eva haar wel 3000 keer achter de oren gekrabd. Voor de alcohol liefhebbers of zoetekauwen onder ons, er staan hier suikerrietvelden waar zo veel rum van gemaakt kan worden dat je er in zou kunnen verzuipen, letterlijk en figuurlijk.
Maar om terug op de weg te komen, of eigenlijk terug in de bus. Tijdens de reis was de mobiele apotheker dus niet de enige verkopende passaGIER en dan ook echt letterlijk gieren, die hier ook in dozijnen door de lucht zweven, oke dan wel in de bergen op het eiland heb je geen roofvogels.
Een heleboel mensen die je eten of drinken willen verkopen en daarvoor ook speciaal voor worden opgepikt, mag ook wel in de bergen van een tropisch klimaat waarbij je 4 uur lang in een, voor mijn lengte een te kleine bus zit. Maar de meest opvallendste persoon vond ik nog wel de verkoper of voorlichter die boekjes verkocht en daarbij een heel verhaal, waar ik hier en daar wat van begreep maar na 2 dagen reizen en door de temperatuur ging het echt het ene oor in en de andere weer uit. Maar deze man gaf in de bus voorlichting over voedingsstoffen en fruit en waarom je dat dan wel niet nodig had en hij heeft volgens mij ook nog de omvang van de Amerikaan gebruikt als voorbeeld over het in nemen van vetten, of toe wel la grass, en wat dat met je kan doen. Na zijn verhaal van weet ik hoeveel kwartier kwam hij met boekjes aan over fruit en sapjes, nutriënten en voedingsgedrag en daarnaast nog een boekje over seksuele voorlichting. Ik vind het heel goed dat dit soort mensen dit soort werk doen, je voorlichten entertainen en je afzetten. Erg slim bedacht.

Nu zijn we inmiddels de bergen weer uit en aangekomen in de haven, nu kom je bij een bus stadion aan en vanaf daar moesten we weer verder naar de haven voor de veerboot. Dus wij een taxi regelen wouden ze 100 lmp hebben, stelt geen drol voor met zijn 2e voor 4 euro naar de haven. Maar wij echte Nederlanders willen natuurlijk weer voor minder, het vervelende is dus dat je weet dat ze je af proberen te zetten waar je bij staat. We zaten met zijn 4 passagiers in de taxi en de 2 dames die naar een net andere boot moesten op de zelfde 20 m2 betaalde 16 lmp en wij dus 50 pp. Hebben we niet gedaan maar er uit eindelijk 58 van kunnen maken.

In de haven aangekomen moesten we nog wachten op de boot. Dus ondertussen wat gegeten en wat rondgekeken in de lucht naar overvliegende Fregat vogels en de Commen Grackle (Quiscalus quiscula) de Grackle is de meest voorkomende vogel soort hier.
De boot is een catamaran boot van zo'n 7 meter, nu stond er alleen een hele harde noorder winden wij moesten naar het Noord Westen. Nu kun je je al voorstellen behoorlijk wat hogen golven waar je schuin door heen moet klieven is niet erg goed voor de menselijke maag. Dus voor het uitvaren werden de pedaalemmer zakken al uitgedeeld. Dat was ook echt wel nodig want een uur door dat soort weer dan wil de echte landrot aan land blijven. Ik heb me heerlijk vermaakt op die boot.
Na een aardig wat groen gele gezichten werd er aan gelegd op Utila, de tocht was misschien zwaar maar wat een mooi eiland. We kwamen aan en meteen iedereen komt op je af of je bij hun komt slapen dan wel duiken en dan is het gewoon een kwestie van doorlopen en tegelijkertijd vragen waar je zelf heen moet aan de concurrent :p.
Na aankomst meteen naar het onderzoeksinstituut en daar kennis gemaakt met Rob (floor manager) en met Janneke (afstudeerder afgelopen 1,5 jaar, duikinstructeur en hostel eigenaar). Na het eten en de spullen op de kamer achter te hebben gelaten meteen weer terug naar het onderzoekscentrum om een precentatie bij te wonen over de Whale Shark en tegelijkertijd Bryan te ontmoeten onder het genot van een drankje.
De volgende dag moesten we om 9 uur op het onderzoekscentrum zijn om rondgeleid te worden en formulieren in te vullen en van alles te horen te krijgen over verschillende onderzoeken, die ze trouwens niet allemaal zelf doen.
Na het voldoen van het een en het ander werden we verteld dat we het eiland wel even mochten gaan ontdekken en dat we rond 12.30 weer terug moesten komen om te kijken of we zouden uitvaren op zoek naar de Whale Shark, maar helaas dat kon niet baten omdat de golfen te hoog waren en het dan heel moeilijk wordt om de plekken te vinden waar de haaien zwemmen. Want de haaien duiken vaak op op plaatsen waar er een bepaalde soort tonijn uit het water springt, wat duidt op plankton en dus de Whale Shark.
Omdat we dus de middag vrij kregen zijn we maar verder gegaan met het eiland te ontdekken en zijn we naar de laguna gelopen en onderweg foto's gemaakt en kokosnoten geplukt om het sap te drinken.
Morgen worden we voorgesteld aan de mensen die het Coral Conservation program runnen en waar ik waarschijnlijk bij ga helpen om een klein onderzoek te doen, maar dat is nog niet zeker en daar hebben we ook nog wel even voor om dat te besluiten en af te tasten.

PS het weer is prachtig en heerlijk warm, ik loop hier niet anders rond dan in mijn zwembroek en een dun overhemdje.

To be continued

Welcome to Paradise and lett the adventure begin

Na een hele lange vlucht en daarna nog een hele lange bus en boot rit zit ik dan eindelijk op het eiland waar ik zo hard voor heb gewerkt om naar toe te gaan.

Ja waar te beginnen, ik heb zoveel meegemaakt de afgelopen 48 uur ofzo. Om maar te beginnen met vliegen, voor mij de eerste keer dat ik in zo'n kist ben gestapt. Oke dan meteen in drie verschillende, wat mij dus nu op een totaal brengt van 4 verschillende vliegtuigen. Een zweefvliegtuig op Ameland, waarschijnlijk een boeiing 737 van Amsterdam naar Madrid, een Airbus 360 ofzo naar Guatemala city. En dan zal je wel gaan denken wat voor vliegtuig dan nog meer een concord kan het niet zijn een een straaljager vliegt een vliegmaatschappij niet mee. Ik heb de laatste 2,5h in een propeller vliegtuigje gezeten.

Het mooiste van vliegen vindt ik de bochten maken zodat je mooi over het landschap kan kijken zonder te veel nekkramp en vervormd beeld maar ook het gevoel dat het in je buik geeft als het vliegtuig weer recht trekt, gewoon heerlijk.
Van de vlucht heb ik het meeste genoten van de vlucht van Madrid naar Guatemala, maar ook het meeste verveeld.
Het is gewoon zo'n mooi uitzicht dat je hebt over de oceaan, het wolken dek dat net lijkt als of het op de zee drijft als grote ijsvlakte met daar in de ijsschotsen of toe wel de stapel wolken. Het is leuk om dat te zien, maar na 3 uur ben je het ook wel weer zat. Je kent me waarschijnlijk wel nog van vroeger of van het gene dat ik heb verteld of dat je met me mee hebt gemaakt, ik hou er niet van om te lang het zelfde te moeten doen helemaal als er niets anders te doen valt. Nu heb ik van Imke een sudokuboekje gekregen maar dat verveeld ook na een tijdje. dan denk je misschien dan kan je toch wel gaan slapen, nou nee ik niet mijn lichaam vol met spanning om naar de tropen te gaan 5 maanden weg te zijn en dan het uitzicht wat afwisselend met eten, muziek luisteren en sudoku's maken toch interessant blijft. Helemaal als je zit te wachten op het eerste stukje land of andere noemens waardigheden.

Na de aankomst op San Pedro werden we meteen aangevallen door muskieten op het moment dat we 1 stap buiten deden, wat een KUT beesten. Maar ondanks de bloedzuigende rot vliegjes zijn we met de taxi naar een hotelletje gegaan. Onderweg geld opnemen via de credit card, bleek mijn pas nog niet geactiveerd te zijn. Gelukkig kom Martijn, dat is trouwens mijn stage genoot, wel geld opnemen.

Zo nu eerst maar slapen en dan komt morgen de volgende dag aan bod plus wat we morgen gaan doen, want we mogen meteen aan de slag.

Ik kan wel vertellen dat Honduras een echt spaans land is dat alles doet met de fransen slag.

De laatste lootjes

Hey iedereen,
Ik heb de laatste paar weken absoluut niet stil gestaan. Maar nu de vertrek datum er nu bijna aankomt en ik alles in moet gaan pakken en daarna moet verhuizen, heb ik het nog wel zwaar. Ik begin nu eindelijk te beseffen wat het inhoud om naar het buitenland op stage ga.
Alles wat nog gedaan moet worden en gekocht moet worden begint zowel aan school net als in mijn relatie ben ik nog niet klaar.
Ik heb nu tentamen weken en de inlever datum van mijn verslag er aan komen, het is hardstikke druk met dit soort school werk. Vier tentamens, 1 eindgesprek over mijn project werk. Waar we een advies moesten geven voor het opstarten van een bedrijf in het buitenland waarbij je moest rekening houden met People, Planet en de Profit aspecten om een zo duurzaam mogelijk busnisplan te schrijven.
Naast dit alles wat het er niet makkelijker op maken om aan alles te denken op tijd, geniet ik wel ontzettend van deze hektische periode. Samen met Imke veel dingen samen doen, lekker goede en leuke momenten met elkaar beleven. Daarnaast ben ik ook nog wel druk bezig om met vrienden op te trekken wat dus veel betekent dat ik nog in de Soos te vinden ben.
Daarnaast gaan veel huisgenoten van mij ook op stage of gaan samenwonen, kort gezegt er verhuizen er een hoop. Maar met hun heb ik ook nog veel leuk contact. Veel samen eten, drinken en verhalen uitwisselen over hun stages. Mijn buurmeisje is van het weekend verhuisd en is vertrokken naar Thailand voor 5 maanden. Een andere huisgenoot is gelijk met Anne verhuisd en slaapt nu als of hij aan het kamperen is in zijn kamer, heel leuk gezicht. Hij vertrekt woensdag voor een zelfde periode naar Ierland. Aanstaande woensdag ga ik ook eten met grotedeel van mijn huisgenoten, een aantal nieuwe huurders en mijn huurbaas. Ik kijk er nu wel naar uit, ook al kwam ik er vanvond pas achter.
Afgelopen zaterdag ben ik afgereis naar Tolles, of toe wel Tolkamer, om daar bij dr ouders te gaan slapen en lekker te eten. Om vervolgens zondag naar Eindhoven te gaan, op naar Thijs, Im dr broer, voor zijn verjaardag. De heenreis zaten Im en ik behoorlijk krap op de achter bank, aangezien Thijs de oude televisie voor zijn verjaardag kreeg. Dat zit alleen niet lekker als je in een sport type met kuipstoelen het op de achterbank zit en dan een groote tv er tussen in.
Maar savond heerlijk gegeten in Eindhoven, heerlijke beenham met honing-mosterd saus en aardappelgarnituur.
Maar er moet nog een hoop gebeuren deze week zoals je hebt kunnen lezen en ik heb morge weer een hoop te doen, dus ik ga lekker naar mijn bedje toe.
Weltruste en tot snel, hopelijk spreken we mekaar weer voor dat ik op stage ga.
Groetjes Ritsert